Wat is een (trauma) trigger?
Een trauma trigger is een situatie die de herinnering aan een eerdere traumatische ervaring oproept. De situatie zelf hoeft niet angstaanjagend of traumatisch te zijn. Het doet soms alleen indirect of oppervlakkig denken aan een eerder traumatisch incident.
Trauma-triggers zijn een goed onderzocht fenomeen. Het woord ‘getriggerd’ kan mensen echter ongemakkelijk maken. Voor sommigen is het zeggen dat een persoon ‘getriggerd’ wordt een verkorte manier om te zeggen dat ze zwak, dramatisch en veel te gevoelig zijn. Dit kan gevolgen hebben voor mensen die lijden aan posttraumatische stress en trauma gerelateerde aandoeningen. Daarom is het belangrijk om een goed begrip van deze term te ontwikkelen voor degenen die herstellen van een trauma
Wat is een “trigger”?
Laten we eerst zeggen dat een trigger niet negatief is. Een trigger verwijst simpelweg naar iets dat een reactie in het lichaam activeert. Triggers zijn meestal sensorisch van aard Dat betekent dat ze kunnen bestaan uit verschillende dingen die je ziet, geluiden, sensaties, texturen en zelfs geuren. In veel gevallen fungeren triggers als een signaal naar het lichaam dat er dreiging of gevaar in de buurt is. Omdat we gedurende ons hele leven vergelijkbare gevaar tegenkomen, zijn onze hersenen bedreven in het leggen van associaties tussen gerelateerde vormen van dreiging. Het is een effectief systeem dat alle mensen hebben om te overleven.
Een voorbeeld
Hier is een een voorbeeld over hoe een (trauma) trigger ontstaat.
Stel je bijvoorbeeld een kind voor dat aan de staart van een kat trekt en in ruil daarvoor een kras op de arm krijgt. Dit kan een verontrustende gebeurtenis zijn voor een kind (en niet te vergeten, voor een kat!). Vanuit deze situatie kunnen we een paar dingen aannemen. Ten eerste zal de aanblik van de kat in de toekomst waarschijnlijk tot voorzichtigheid leiden. Het kind heeft onbewust verband gelegd tussen de aanwezigheid van de kat (met name de staart van de kat) en het potentieel voor gevaar. Als het later dezelfde kat zal aaien, kan het kind lichte fysieke spanning ervaren als ze de staart naderen. Dat is een onbewuste herinnering om terughoudend te zijn. Het kind kan deze informatie ook generaliseren. Als gevolg hiervan zal het zeer waarschijnlijk vermijden om aan de staarten van verschillende katten en zelfs andere soortgelijke zoogdieren, zoals honden, te trekken.
(Toekomstige) pijn voorkomen
Om toekomstige pijn te voorkomen, is het essentieel dat de hersenen van het kind in staat is daarvoor verbindingen te maken. Het is essentieel dat het kind in staat is om automatisch te reageren, in plaats van kostbare tijd te verspillen aan het denken “onthoud wat er met de kat is gebeurd” elke keer dat ze een dier met een staart tegenkomen. We hebben ons lichaam nodig om zonder bewuste gedachte te reageren. Daardoor kunnen we snel een bedreiging vermijden of ermee kunnen omgaan. Triggers – de sensorische informatie die we associëren met gevaar – dient als herinnering aan ons zenuwstelsel aan wat eerder als bedreigend werd opgeslagen.
Wat betekent het als iemand wordt “getriggerd”?
Het probleem met ons vermogen om instinctief informatie over bedreigingen te krijgen, is dat het soms moeilijk kan zijn om te weten of het veilig is. Dit wordt vooral een uitdaging voor personen met een voorgeschiedenis van trauma. Bij een trauma kan het dreigingssysteem dat nuttig is om te overleven, in de war raken raken. Dit is meestal een gevolg van de manier waarop emotionele informatie wordt verwerkt op het moment van de traumatische gebeurtenis (sen). Te midden van heftige gebeurtenissen kunnen we in specifieke toestand terecht komen namelijk: vechten, vluchten of bevriezen.
Bij vechten vluchten ervaren we:
- Snelle hartslag
- Snellere ademhaling
- Paniekerig voelen
- Bloedstroom naar het hart en de spieren
- Huidtemperatuur daalt
Bij bevriezen ervaren we:
- Doof gevoel
- Tintelingen in de ledematen
- Bloeddruk daalt
- Moeite met spreken
- Flauw voelen
Het lichaam reageert zelf
Voor personen die eenmalige of herhaalde traumatische gebeurtenissen meemaken, kunnen deze reacties geconditioneerd raken in het zenuwstelsel. Dit betekent dat het lichaam, zelfs op momenten van objectieve veiligheid, nog steeds op een trigger kan reageren alsof het in gevaar is. Iemand die bijvoorbeeld een auto-ongeluk heeft gehad, kan gevoelens van paniek en een plotselinge verhoging van de hartslag ervaren wanneer hij achter het stuur van een voertuig kruipt.
Onbewuste triggers
Andere triggers kunnen echter minder duidelijk zijn. Dissociatie (d.w.z. ontkoppeling van iemands gedachten, gevoelens en/of herinneringen) is een veel voorkomende automatische reactie is bij trauma’s. Een persoon is zich er misschien niet eens van bewust zijn dat zijn hersenen iets als triggers hebben opgeslagen. Sommige overlevenden van aanranding hebben misschien geen specifieke herinneringen aan de aanranding. Zij kunnen zich overweldigend gealarmeerd of verdoofd voelen als ze scènes bekijken in films waarin seksueel misbruik voorkomt.
Medeleven
Het is misschien moeilijk te begrijpen dat iemand ondanks dat hij technisch veilig is, zo’n sterke fysieke reactie kan hebben. Om deze reden is het belangrijk om te onthouden dat uw ervaring niet universeel is. Wat iemand anders kan triggeren, gezien hun geschiedenis, kan voor u volledig neutraal zijn. Maar dat betekent niet dat ze “dramatisch” zijn of dat ze gewoon “overdreven reageren”. In feite kunnen dit soort labels het voor overlevenden van een trauma het vaak moeilijker maken om hulp en ondersteuning te zoeken. Stel je voor hoe beangstigend het zou zijn om in een staat van paniek en gevoelloosheid terecht te komen zonder echt te weten waarom. Stel je bovendien voor hoe pijnlijk het zou zijn als anderen om je heen je integriteit in twijfel trekken. Het concept van “getriggerd” zijn is reëel en onderzocht, en het is belangrijk om het ook als zodanig te behandelen.
Iedereen heeft triggers
We hebben allemaal momenten waarop we logischerwijs kunnen erkennen dat we niet in gevaar zijn en toch voelen we ons bezorgd of hulpeloos. Het hoort bij mens zijn. Als je moeite hebt om te begrijpen wat iemand doormaakt wanneer hij beschrijft dat hij getriggerd wordt, probeer dan na te denken over de momenten in je leven waarin je je bang en onbeheerst voelde.
Als het niet zelf lukt
Ten slotte, als je (trauma) triggers kunt identificeren die verband houden met je eigen trauma, en als je moeite hebt om ermee om te gaan, begin dan met jezelf medeleven naar jezelf. Oefen met het zeggen van ‘het is niet mijn schuld’ als je lichaam reageert op een manier die je niet begrijpt. Herken alle manieren waarop je in tegenspoed veerkrachtig bent geweest. En tot slot, weet dat er hulp is. Er zijn therapieën en behandelingen die zijn ontworpen om (trauma) triggers te herkennen en te verminderen. Je lichaam is wijs genoeg om nieuwe strategieën te leren. Getriggerd worden is niet het einde van het verhaal.
Bron: Lindsey Brahman
Geef een reactie