Het innerlijk kind toelaten

Vaak zijn onze belemmeringen in onze jeugd ontstaan. Het zijn onze eigen overlevingsstrategieën die ons belemmeren, terwijl ze als kind erg functioneel waren. Werken met het innerlijk kind is een mooie en liefdevolle methode om contact te maken met de delen in ons die ons in het hier en nu in de weg kunnen zitten. Onderstaand verhaal laat een voorbeeld zien van hoe een client dat ervaren heeft.

Een rol spelen, het gevoel ontbreekt

‘Ik ben een man van halverwege de 50 en heb besloten dat ik weer in therapie ga. Zelf noem ik het ‘ ontwikkelingsgesprekken’, dan klinkt het niet zo zwaar.

Al heel lang vind ik de omgang met mijn (volwassen) kinderen moeilijk. Ik heb vaak het gevoel dat ik een rol speel, niet alleen voor mijn drie kinderen maar ook voor mijn kleinkinderen. Het gevoel ontbreekt vaak. Ik weet dat ik heel veel van ze hou en dat ze een belangrijke plaats in mijn leven innemen maar kan dat vaak moeilijk uiten.

Onveilige hechting met eigen ouders

Na nu een aantal keren een ontwikkelingsgesprek te hebben gevoerd, ben ik erachter gekomen dat ik weinig contact maak met mijn eigen kindsdeel in mijzelf. Ontstaan vanuit een onveilige hechting met mijn eigen ouders, heb ik altijd bedacht dat ik sterk moet zijn en niet zielig moet doen. Er is tenslotte er maar een die ik kan vertrouwen in dit leven en dat ben ik zelf.

Contact met innerlijk kind, verbetert contact biologische kinderen

De eerste inzichten zijn er, nu verder met de hoop dat, wanneer ik contact met mijn innerlijke kindsdeel kan maken, ik ook met mijn eigen kinderen en kleinkinderen een betere band kan opbouwen.’

Het gevolg van werken met het innerlijk kind

In dit voorbeeld zegt deze man dat hij voelt dat, als hij contact maakt met zijn innerlijk kind hij ook het contact met zijn eigen biologische kinderen kan verbeteren.

Hij praat nu met zijn kinderen over zijn opvoeding en wat zijn gemis is geweest in zijn leven en hoe hij soms niet in staat was om te geven wat hij zelf niet had ontvangen. Door zijn innerlijk kind toe te laten en te voelen wat hij nodig heeft en daar liefde voor te hebben, kan het weer gaan stromen. Hij kan nu  meer voelen dat hij een echte connectie kan maken met zijn kinderen.

Wat gebeurt er in familieopstellingen

Familieopstellingen is een prachtige manier om te kijken naar waar je je in je leven belemmerd voelt.

In een familieopstelling kunnen we naar verschillende dingen kijken.

• Oude patronen waar je in verstrikt bent
• Problemen met familie of met je partner
• Boosheid, angst of pijn
• Verslavingen, overtuigingen, je eigen interne criticus

De waarheid komt aan het licht

In familieopstellingen kijk je naar hoe de situatie nu is en wat de impact daarvan op je dagelijks leven. Hellinger zegt: In familie opstellingen komt de waarheid aan het licht. Rationeel denken we vaak te weten hoe ons leven er uit ziet, maar in opstellingen komen vaak de dingen aan de oppervlakte die je niet rationeel kan bedenken. Dat is het mooie van opstellingen.

Hoe werkt het?

Een persoon heeft een inbreng, iets waar hij of zij naar wil kijken, iets wat hij of zij als belemmerend ervaart in het leven.  Samen met de facilitator kijkt de inbrenger naar wat er opgesteld gaat worden. Als dit met familiale te maken heeft zullen familieleden opgesteld worden. Heeft het met abstracte zaken te maken, dan worden die opgesteld.

Representanten

Voor de familieleden of de abstracte zaken worden representanten opgesteld in het veld. Deze gaan ervaren wat er speelt in het systeem van de inbrenger. Vaak plaatst de inbrenger de representanten  in het veld. Aan hen wordt dan gevraagd hoe ze deze plek ervaren. Zij verwoorden wat erin zichzelf gebeurt, wat ze voelen, hoe hun lichaam voelt en soms ook welk beweging ze willen maken. De inbrenger kijkt er en ervaart wat er bij hem of haar gebeurt. Vaak herkent de inbrenger een patroon of zijn de woorden, de houding of de beweging die de representant weergeeft, identiek aan het echte familielid. Heel wonderlijk, het lijkt zelfs magisch.

De opstelling kan soms iets anders aan het licht brengen dan wat de vraagsteller verwacht. De inbrenger kan ook in het veld gezet worden als dat nodig lijkt.

Waarom zijn familieopstelligen zo verhelderend?

In familieopstellingen spelen 3 wetten een belangrijke rol:

• De balans tussen geven en nemen
• Je plek in nemen
• De ordening

1. De balans tussen geven en nemen.

Als het goed is geven ouders aan hun kinderen en ontvangen kinderen van hun ouders. Als ouders niet in staat zijn om te geven (omdat ze misschien zelf ook niet ontvangen hebben), kunnen ze ook niet (voldoende) liefde aan hun kinderen geven. Het gevolg is dat deze kindern dingen gaan doen om wel liefde te ontvangen. Een voorbeeld daarvan is dat deze kinderen voor hun ouders gaan zorgen of ze worden juist rebels (als manier om aandacht te krijgen). Zo kan er een ongezond patroon ontstaan in hun latere leven, ze gaan pleasen, gaan over andermans grenzen of gaan zichzelf wegcijferen. Hierdoor kunnen klachten ontwikkeld worden.

2. Je plek innemen

Iedereen heeft recht op een plek: je plek in het gezin van herkomst, je plek op je werk, bij je vrienden, in je sportteam, in de maatschappij. Je hebt een plek. Het kan problemen opleveren als je je plek niet inneemt. Hoe merk je dat je je plek niet inneemt?

• Oude patronen herhalen zich
• Je voelt disbalans binnen je (familie) systeem
• In je relatie is er geen harmonie, heb je het idee dat je voor je plek moet vechten.
• Je hebt problemen met je manager of collega’s

Dit zijn nog maar een paar voorbeelden, als je je plek niet inneemt, doet iemand anders dat en kunnen er problemen ontstaan. Je kan bijvoorbeeld je plek innemen van je oudste broer of je overleden zus of de plek van je moeder of de plek van je manager. Iedereen heeft recht op zijn of haar plek en als je daar staat voelt dat kloppend.

3. De ordening

Iedereen hoort op een bepaalde volgorde in het systeem. Bijvoorbeeld:

• Eerst grootouders, dan ouders, dan kinderen, kinderen staan op de kinderplek en ouders op die van de ouders
• Oudere kinderen zijn er voor jonge kinderen.
• De directeur van een organisatie komt eerst dan komen de afdelingsmanagers en daar na de madewerkers.

Dit is de ordening, deze dient ‘geëerd’ te worden, dan stroomt het. Dat betekent natuurlijk niet dat iemand meer is dan de ander, het gaat om de ordening. Als de ordening niet klopt, is dat voelbaar en heeft het impact op het systeem.

Verwarring, verstrikking.

In familieopstellingen kijken we dus naar deze 3 wetten, waar zit de verwarring of verstrikking. Dit geeft vaak veel inzicht en helderheid. In eerste instantie doen de representanten het werk en kan de inbrenger kijken, later wordt de inbrenger zelf in het veld gezet om te ervaren hoe het is als de balans en de orde weer is hersteld of als hij zijn plek heeft ingenomen.

Stromen

Door de orde, de plek en de balans tussen geven en nemen te herstellen kan het weer gaan stromen. Dit is vaak direct voelbaar. Als de inbrenger dit ervaart, komt een verschuiving en is hij dikwijls in staat en gemotiveerd om dit beeld mee te nemen in zijn dagelijks leven. Dit resulteert vaak in anders gaan handelen naar de personen in zijn systeem, het gaat weer stromen. Niet zelden heeft dit ook effect op andere leden uit het systeem.

Geschreven door Maartje van Driel,  www.ineenanderlicht.nl

In familieopstellingen komt de waarheid aan  het licht

Alles wat wegstopt wordt om niet gezien of gevoeld te worden, heeft op een diep onbewust niveau invloed en houd je gevangen. In familieopstellingen komt de waarheid aan het licht. Als de dingen zichtbaar worden kan er vrijheid ontstaan.
In deze blog beschrijf ik in het kort wat familieopstellingen zijn, hoe het werkt en hoe heilzaam het kan zijn.

Het familiegeweten

In onze familie van herkomst heerst een ‘familiegeweten’, zo noemt Bert Hellinger, de grondlegger van familieopstellingen, het. Dit familiegeweten bestaat uit ongeschreven regels waar we ons onbewust aan hebben gecommitteerd. Onbewust volgen we deze regels en door ze te volgen horen we erbij.  Op het moment dat we ons er niet meer aan houden of we stappen ‘uit’ het systeem, gaan we ons schuldig of buitengesloten voelen.  Het liefst willen we dit gevoel vermijden omdat het ongemakkelijk of onveilig voelt. Als we ons weer aanpassen horen we er weer bij en voelen we ons weer zeker of veilig. Het systeem houdt zichzelf hierdoor in balans.

Het systeem uit balans

Nu kan het zijn dat dit systeem uit balans is geraakt omdat er dingen zijn gebeurd die niet verwerkt zijn, geheim zijn gebleven of taboe zijn. Je kan denken aan zelfmoord, misbruik, moord, miskramen of kinderen die overleden zijn. Het zijn meestal zaken met een emotionele lading. Als deze zaken onder de tafel blijven en/ of ze zijn te pijnlijk om herinnerd te worden, raakt het systeem uit balans. Vaak is dit in een vorige generatie gebeurd en kan iemand uit een volgende generatie dit ‘ongeziene’ aan het licht brengen. Bijvoorbeeld door ‘ander gedrag’ te vertonen of emotionele of psychische problemen te krijgen of schuld of angst te ervaren of ziek te worden. De persoon zelf weet vaak niet dat hij of zij het ‘niet geziene’ representeert. Het kan natuurlijk ook dat er in de huidige generatie dingen aan de hand zijn die niet gezien (mogen) worden. Deze kunnen dan ook door een ander persoon in de familie ‘geleefd’ worden.  Dit is een geheel onbewust proces. Soms voelt het wel als of het niet iets is wat voelt als of het niet bij de persoon hoort.

In familieopstellingen komt de waarheid aan het licht.

Familieopstelling hebben een helende werking, omdat de waarheid aan het licht komt. Wat niet gezien werd of ontkend of bedekt, dient zich aan, waardoor het evenwicht in het systeem kan hersteld worden. Dat wat niet gezien of erkend werd, wordt gezien en in ere hersteld en in liefde opgenomen in het systeem. Dat heeft een positieve en helende werking op degene die hem of haar heeft gerepresenteerd. Het hele systeem en zeker de persoon die het is gaan dragen komt tot rust en er ontstaat een liefdevolle verbinding en acceptatie.

Hoe werkt het?

Als je je verstrikt voelt of je hebt klachten die je niet gerijpt of je komt er zelf niet uit, kan het heilzaam zijn om een familieopstelling te doen.

Een groep (meestal onbekende) mensen komt samen. Je kiest personen uit de groep die representant staan voor jezelf en voor je familie. Zij gaan in het veld staan. Je kijkt toe en ervaart wat er gebeurt in het veld. Wat er zich daar afspeelt is wat er in jouw familie aan het licht komt. Representanten gaan voelen wat jij en de familieleden voelen en er komt een proces opgang waarin helder wordt wat er is bedekt gebleven of wat er in de familie speelt wat het systeem uit balans heeft gehaald. Het voelt magisch en het lijkt onwerkelijk. Toch gebeurt het.

Op een bepaald moment ga je zelf op je eigen plek in het veld staan en zal je merken wat in beweging is (gekomen) en wat ervoor kan zorgen om de balans weer in evenwicht te brengen. Hierdoor kan het zijn dat je anders gaat voelen en je andere keuzes kan gaan maken.

Dit alles gebeurt onder begeleiding van een therapeut.

Opstellingen werken op onbewust niveau vaak nog lang door na de opstelling.

Geschreven door Maartje van Driel: http://www.ineenanderlicht.nl

Stilte: 5 redenen waarom stilte bijdraagt aan (zelf)compassie

Stilte is een heel goed middel om naar binnen te keren om te reflecteren over de dingen die belangrijk voor je zijn.  Lees hier de 5 redenen waarom stilte kan bijdragen aan (zelf)compassie:

1. In de stilte kom je tot jezelf.

In de stilte kan je reflecteren over wie je echt bent, wat je inspireert, wat je belemmert, wat je denkt en voelt en wat je doet. De stilte maakt dat gemakkelijk, omdat je niet afgeleid wordt door externe prikkels, waardoor de dingen zich als vanzelf aandienen.

2. In stilte kan je gemakkelijker naar binnen keren.

De stilte is een middel om naar binnen te keren. In de stilte wordt je geconfronteerd met alles wat er binnen in jezelf afspeelt. Je kan je denken en voelen onderzoeken en bevragen. De antwoorden komen vanzelf naar je toe. Er ontstaan inzichten die kunnen leiden tot bewustere keuzes.

3. In stilte sta jij centraal.

In de stilte sta jij centraal. Je hoeft met niemand rekening te houden. Gedachten en emoties verzachten of verdwijnen in de stilte. Er ontstaat zelfcompassie, die ervoor zorgt dat je met meer openheid en liefde naar jezelf kan kijken, zonder oordeel.

4. In stilte ontstaat verbinding met jezelf

Stilte zorgt ervoor dat je meer in verbinding komt met jezelf, waardoor je je veiliger voelt en krachtiger kan gaan staan voor jezelf. Je wordt ‘OK ’met de dingen. Je begrijpt jezelf in wat je doet en voelt. Je voelt en ziet (belemmerende)dingen nog wel en je kan er ook naar kijken, zonder dat het invloed op je heeft. Er ontstaat meer vrijheid.

5. Compassie voor de ander

Als je meer zelfcompassie hebt, zal je minder snel oordelen over jezelf. Het gevolg is dat ook oordelen over de ander verdwijnen. Je gaat hen immers ook beter begrijpen. Het gevolg is een betere relatie met jezelf en de ander waardoor ook meer levensgeluk kan ontstaan.

Heb jij behoefte aan stilte? Zoek het op en ervaar hoe jij meer (zelf)compassie kan ontwikkelen.

Geschreven door Maartje van Driel

Integratief therapeut en organisator van bezinnings- en stilte weekenden

www.ineenanderlicht.nl

Info@ineenanderlicht.nl

Het gekwetste innerlijke kind en (zelf)compassie

We hebben allemaal een innerlijk kind in ons. Soms in bepaalde situaties neemt het de regie van ons over. Het innerlijk kind in ons kan zich op verschillende manieren laten zien.  Aan de ene kan kan je zo blij zijn als een kind en ben je spontaan, enthousiast en onbezonnen. Aan de andere kant kan je je zo klein voelen als een kind. Dat is meestal het geval als je getriggerd wordt door iets dat lijkt op een negatieve ervaring uit je kindertijd.

Onbewuste patronen

Het zijn onbewuste patronen die in onze kindertijd onstaan zijn. Deze patronen worden geactiveerd als er dingen gebeuren die lijken op dezelfde situaties in onze jeugd.  Deze zogenaamde triggers zorgen ervoor dat je bepaalde emoties gaat ervaren en gedrag gaat vertonen, waar je als het ware in gevangen zit. Je wil het niet en je doet het toch. Er komen dan ook vaak oude overtuigingen  in het denken, zoals ‘ik doe het niet goed’ of ‘ik kan het niet’ of ‘ik ben niets waard. Bovendien voelen we dat op bepaalde plekken in ons lichaam, zoals de buik de keel of rondom het hart.

Reageren op situaties die lijken op vroeger

Het is het gekwetste kind in ons dat reageert op situaties die lijken op die van vroeger. Een negatieve opmerking een vriend of vriendin, een blik in de ogen van je partner, de houding van je leidinggevende. Het zijn de kleine dingen die iets in je wakker maken en binnen een mum van tijd zit je in het oude patroon.  De een gaat direct in de zorgmodus , de ander schiet uit zijn slof en weer iemand  anders trekt zich terug en houdt zijn mond. Allemaal dingen die we ooit hebben geleerd om om te kunnen gaan met de dingen waar we  als kind mee te dealen hadden. We hebben hier ieder onze eigen manier voor gevonden. De functie van deze patronen was om ons geliefd te voelen of misschien niet genegeerd of gestraft te worden. Als je volwassen bent, werkt dit patroon niet meer op dezelfde manier (al kan het tijdelijk wel voelen alsof het werkt), vaker  is het destructief in plaats van constructief. Ik noem het patroon een overlevingsstrategie.

(Zelf)compassie

Hoe kunnen we hier van afkomen en hoe kunnen we er op een andere manier mee omgaan? (Zelf)compassie is het beste middel om te leren om te gaan met situaties die je verleiden om vanuit het gekwetste  kind te reageren.  Als je met liefde en compassie kijkt naar het innerlijke kind, dan voelt het zich alsnog gezien, gehoord en geliefd. In plaats van dat deel in ons te afwijzen (omdat we weer iets gedaan hebben wat we niet willen), kijk je er met liefdevolle ogen naar. Je kan immers goed begrijpen waarom het kind in jou zo reageert. Zo leer je zien wat er echt aan de hand is. Je ziet dat je niet vanuit een volwassen persoon reageert, maar dat je als het kind reageert. Je weet op dat moment alleen niet hoe jet het anders kan doen.

Transformeren

Als je erkent dat het oude pijn is en je hebt daar begrip  voor, dan  kan je alsnog de keuze maken om anders te gaan reageren. De ene keer stel je je kwetsbaar op en vertel je de ander hoe het voor je was en de andere keer zeg je helemaal niets omdat dat het eigenlijk de moeite niet meer waard is. Dat is natuurlijk per situatie verschillend. Het belangrijkste is dat je het innerlijk kind ziet en hoort en dat de emoties van het kind er mogen zijn.  (Zelf)erkenning heelt en met die wetenschap kan je weer zelf de regie nemen en keuzes maken die constructief zijn.

Zelfcompassie helpt echt om je patronen te transformeren en tot andere keuzes te komen. Het helpt ook om je vrijer te gaan voelen . Het zorgt er bovendien voor om meer vanuit je volwassen ik te regaeren en om het vrije onbezonnen kind meer ruimte te geven.

Liefde voor anderen

Zelfcompassie leidt ook tot compassie voor anderen, zij reageren waarschijnlijk ook regelmatig vanuit hun gekwetste kinddeel.  Hoe mooi kan het worden als je meer liefdevol naar je zelf kan zijn en je  als vanzelf ook met meer liefde naar anderen kan kijken.

Geschreven door Maartje van Driel, www.ineenanderlicht.nl

Stilte leidt tot wijsheid.

Stilte leidt tot wijsheid

Ik vond onderstaand gedicht van Rainer Maria Rilke over stilte, wat een mooi gedicht!

Men moet de dingen
De eigen, stille, ongestoorde ontwikkeling laten,
die diep van binnen komt,
en door niets gedrongen
of versneld worden kan;
het komt neer op verdragen –
en dan
baren …

Rijpen zoals de boom, die haar sappen niet stuwt
en vol vertrouwen in de storm
van de lente staat,
zonder angst,
dat er daarna geen zomer
komen kan.
Hij komt toch!

Maar hij komt alleen tot de geduldigen,
die er zijn,
alsof de eeuwigheid voor hen lag,
zo zorgeloos stil en wijds …

Men moet geduld hebben,
met het onopgeloste in het hart
en proberen, de vragen zelf lief te hebben,
als kamers die gesloten zijn,
en als boeken, die in een zeer vreemde taal
geschreven zijn.

Het gaat erom, alles ‘te leven’.
Als men die vragen leeft,
leeft men misschien geleidelijk aan,
zonder het te merken,
ooit op een dag,
in het antwoord naar binnen.

Stilte leidt tot wijsheid!

De stilte is een mooi middel om te reflecteren hoe het werkelijk met je is. In de stilte komt alles naar je toe, het komt en het gaat en het komt. Je kan de dingen die van binnen spelen bekijken, voelen,  proeven en ruiken. Je hoeft er niets mee, je hoeft  het alleen maar tot je nemen en te ervaren wat het met je doet. Zonder oordeel en zonder dat het anders hoeft te zijn dan hoe het is. In de stilte kan je leren zijn met dat wat er is, als je er met liefde, aandacht, geduld compassie naar kijkt.

De stilte leert je zijn met de dingen die er zijn

De stilte leert je te zijn met de dingen die er zijn, zonder er voor weg te lopen. De stilte leert je ook dat je niet bangt hoeft te zijn voor dat wat er is, dat wat je voelt en dat wat je denkt.  De stilte is er om te de werkelijkheid te zien zoals hij is. Zonder oordeel, ervaren…. zijn…..

Stilte is niet bedreigend

De stilte lijkt soms bedreigend en angstaanjagend, want wat er aan de oppervlakte komt is niet van te voren te bepalen en kan overweldigend aanvoelen. Je kan weinig invloed op uitoefenen. Gedachten en emoties en lichaamssensaties  die komen kan je bekijken en onderzoeken en je kan wel zelf bepalen hoeveel invloed je ze wil laten hebben.

Niets wezenlijks kan ons kwetsen of bedreigen als we stil zijn. Het zijn onze gedachten en de emoties en de daarbij horende lichaamsgevoelens die ons bang maken of waar we verdrietig van worden,.  Wij zijn niet onze gevoelens of gedachten of lichaam. Wij zijn veel meer dan dat. Als we blijven kijken, bevragen, voelen en wachten en verdragen er van leren, dan wordt het verwerkt, lost het op of gaat het vanzelf weer voorbij.

Een probleem is als we willen dat het anders gaat dan hoe het gaat.

Als we niet kunnen laten zijn wat er is en het anders willen, dan hebben we een probleem. Als we het kunnen laten zijn er naar kijken, het bevragen en er met vertrouwen van leren dan worden we niet alleen rustiger  compassie voller. Den hebben we geen probleem, dan hebben we wijsheid.

Geschreven door Maartje van Driel

TRE bij PTSS  en conversiestoornis.

Regelmatig organiseer ik TRE workhops. Aansluitend geef ik een een reeks van 4 losse TRE sessies. Onlangs deed iemand mee die door traumatische gebeurtenissen in het verleden PTSS en een conversiestoornis heeft ontwikkeld. TRE heeft voor haar een helende werking. In een blog beschreef ze haar bevindingen. Ik mocht deze blog ook op mijn website zetten. Hieronder lees je wat TRE met haar doet. Hartelijk dank Annelies.

TRE bij PTSS  en conversiestoornis.

Sinds dat ik de diagnose PTSS en Conversiestoornis heb, hou ik een blog bij, waarin ik mijn ervaringen deel. Ik merkte dat ik al een tijdje niets geschreven heb. Niet omdat het slecht gaat. Het gaat juist best goed met mij. Daarom is de behoefte om dingen te delen minder groot. Maar omdat ik graag ook positieve ervaringen wil delen over mijn herstelproces, ben ik toch weer achter de computer gedoken om een en ander op te schrijven, waar wellicht meer mensen baat bij kunnen hebben. In één van mijn blogs heb ik wel eens verteld over TRE (Tension Release Exercises) Mocht je de blog terug willen lezen (https://joleinblog.wordpress.com/…/verwerken-zonder-woorden/)

Via Facebook kwam ik erachter dat er een workshop TRE gegeven werd bij mij in de buurt. Aangezien deze simpele, doeltreffende methode mij destijds goed heeft gedaan, heb ik mij ingeschreven voor deze workshop.

Vechten, vluchten of bevriezen.

Een klein stukje theorie, welke in de workshop uitgebreider wordt behandeld. Na een stressvolle gebeurtenis kan het zijn dat het lichaam gaat vechten, vluchten of bevriezen. Deze worden in het onbewuste deel van de hersenen geregeld. Hier heb je dus geen invloed op. Bij mensen met conversie, lijkt het erop dat we in de bevriezingsstand komen, waardoor sommige (tijdelijke) verlammingsverschijnselen krijgen, of dat de opgebouwde spanning zich in de vorm van Psychogene Pseudo Epileptische Aanvallen (pseudo-epilepsie) zich uiten of een combinatie daarvan.

Ontspanning door trillen

Bij TRE wordt het onbewuste trillen van het lichaam opgewekt om op deze manier de opgebouwde spanning gecontroleerd te kunnen releasen. Door de oefeningen worden de spieren moe gemaakt, waarna er op een gegeven moment ontspanning komt in deze spieren, waardoor ze kunnen gaan trillen.

Overgeven aan ontlading

Omdat ik ook last heb van PPEA’s (Psychogene Pseudo-Epileptische Aanvallen)  en makkelijk dissocieer(de), vind ik het heel spannend om mij toch aan deze trillingen over te geven. Uit angst dat die trillingen mijn lichaam gaat beheersen en ik in een dissociatie schiet. Waarna dan weer tijdelijke uitvalverschijnselen van mijn spraak en benen optreed. Maar door de juiste begeleiding van de therapeut en het vertrouwen van mijn lichaam (The body knows), durfde ik mij toch over te geven aan de ontlading.

Zelf de regie

Het belangrijkste, en wellicht wel het mooiste was, dat ik zelf de regie kon nemen. Ik moest er dan alleen wel voor zorgen dat ik niet dissocieerde, want dan ben ik verder van huis. Door mijn benen neer te leggen en mijn tenen naar me toe te trekken, verdween deze trilling weer. Op een gegeven moment zat ik met mijn benen languit en zag ze trillen. Ik was er compleet bij, niet gedissocieerd en voelde de spanning uit mijn benen vloeien.

Ik vind het een geweldige methode, waarvan ik voor mijzelf verwacht dat het mij veel zal kunnen brengen, en ik steeds meer de controle kan krijgen over de oncontroleerbare trillingen van mijn lichaam.

Omdat er weinig contra-indicaties bestaan lijkt de methode voor iedereen geschikt en zijn er goede resultaten geboekt bij mensen met PTSS en andere traumageleerde klachten.
Ik raad het wel aan om de oefeningen samen met een therapeut te doen, zodat hij/zij je kan ondersteunen.

Stilte en bezinningsweekend een verrijkende ervaring

Vaak hoor ik mensen zeggen ‘ een heel weekend stil zijn, dat kan ik niet’. En als ze dan vervolgens op een bezinningsweekend zijn geweest zijn zeggen ze: ‘wat fijn, ik ga de stilte vaker opzoeken’. Een stilte en bezinningsweekend is een verrijkende ervaring.

Waarnemen vanuit de stilte in jezelf.

Waarnemen vanuit de stilte in jezelf is een verrijkende ervaring. Het is niet altijd gemakkelijk om bij die stille plek te komen. Vaak moeten we eerst voorbij het lawaai van onze gedachten en ons ego om de ruimte te vinden waar het stil is. Onze gedachten  blijven komen en overtuigingen kunnen belemmerend werken. Zo is het niet altijd makkelijk om het leven te leven waar we naar verlangen.

Stilte als medicijn.

Als we de stille plek in ons zelf kunnen vinden, dan kunnen we vandaar uit observeren wat er allemaal speelt in ons leven. We ontdekken  waar we ons druk over maken en waar we ons door laten we leiden.  We voelen welke emoties we hebben en wat maakt dat ze er zijn. We kunnen ons lichaam voelen en onze gedachten onderzoeken. Vanuit die stille plek kunnen we kiezen hoe we het willen, daar kunnen we er voor zorgen dat we ons niet laten mee nemen door onbewuste patronen of gewoontes. We  kiezen  bewust hoe we willen leven.

Waarom is stil zijn zo moeilijk?

Stil zijn is niet zo gemakkelijk, omdat we ons snel laten afleiden door de prikkels om ons heen. Buiten dat het niet gemakkelijk is, confronteert de stilte ons met de dingen die ongemakkelijk of pijnlijk  voor ons zijn en die we misschien niet willen voelen. Het is soms makkeker om er van weg te gaan en dingen te gaan doen die zorgen dat we het even niet ( hoeven) voelen. Juist in de confrontatie en het voelen ervan zit de kracht van stilte. Als je je bewust wordt van de dingen die we weg drukken, die vaak onbewust invloed op ons hebben, kan je er mee leren omgaan. Negeren of wegdrukken werkt soms tijdelijk, maar de dingen die in ons spelen komen  vaak op een ander ( ongelegen) moment nog sterker naar voren.

Zijn met dat wat is

Als je kan zijn met dat wat is, heb je geen probleem. Het is er gewoon. Dat wil overigens nog niet zeggen dat het ook gemakkelijk is. Het verschil is dat je er dan wel iets mee kan doen. Je kan kiezen hoe je er mee omgaat. Als je er naar kan kijken en het er laat zijn, blijkt vaak dat het helemaal niet zo erg is en verdwijnt het gewoon of het wordt draaglijker.

In de stilte kijken naar dat wat er is, werkt helend! Je leert dat wat er is, er ook mag zijn! Sterker nog je kan er niet omheen, het is er en het is een onderdeel van jou op dat moment. Er mee zijn is de beste optie en dat kan alleen maar als je er bewust van bent! En dat lukt het beste als je er vanuit de stille plek in jezelf naar kijkt.

Heb jij behoefte om in stilte naar je zelf te kijken en te ervaren wat werkelijk belangrijk voor je is? Kom dan naar een van onze stilte en bezinningsweekenden.

Het volgende  bezinnings-stilte weekend is op 8, en 10 september. Lees hier meer over het weekend.

In je hoofd zitten 

Vandaag had ik een gesprek met iemand die mij belde. Zij wilde niet meer in haar hoofd ‘zitten’, maar in haar lichaam. Herken jij dat ook dat je verstrikt kan raken in je denken? Dat je door het denken de oplossing wil vinden voor de problemen die je ervaart en dat het iedere keer maar niet lukt?

Wat is een probleem?

Iets is pas een probleem als je wilt dat het anders is dan hoe het op dit moment is. Heb je daar wel eens over nagedacht. We accepteren niet hoe we ons op dit moment voelen en willen dat het anders is…. Dus als je boos of bang of verdrietig bent en je accepteert dat niet, dan heb je een probleem. Eigenlijk willen we graag de controle hebben op wat we voelen en dat is niet altijd mogelijk. En ja dat kunnen we ervaren als een probleem.

In ons hoofd de oplossing zoeken om ons anders te gaan voelen

Als we onplezierige emoties ervaren, zoals angst, verdriet of boosheid en we willen dat niet voelen, dan gaan we vaak in ons hoofd op zoeken naar oplossingen om ons anders te gaan voelen of om het gevoel op te lossen. Onze gedachten herhalen zich en vaak en we draaien in cirkeltjes rond. Telkens weer denken we dat we met dezelfde gedachten hetzelfde probleem dit keer wel kunnen oplossen. En als dat dan niet lukt, voelen we ons nog minder goed. Of erger nog, worden we kritisch op ons zelf en daarmee maken we het probleem nog erger. Soms maken we anderen verantwoordelijk voor ons onprettige gevoel, maar ook dat neemt ons gevoel meestal niet weg.

Wij identificeren ons met het probleem

Ons denken en voelen neemt als het ware de regie over, we gaan ons er mee identificeren. We komen er niet meer uit, we zijn het geworden. In het ergste geval verdwijnen we helemaal in ons hoofd, ‘uit ons lichaam’ en ontstaat er paniek….

Als je in je lichaam zit, zit je niet in je hoofd

De oplossing zit hem in het terugkeren naar het lichaam. Ik zeg altijd, als je in je lichaam zit, dan zit je niet in je hoofd. Zo simpel is het. Als je je aandacht op je lichaam richt dan is er geen probleem, want dan denk je niet aan hoe de dingen zijn gegaan of hoe het zou moeten gaan. Je bent dan in het moment bent, in het nu. Daar is meestal geen probleem. Je bent gewoon ergens en richt je op je lichaam: Hoe voelt mijn buik, hoe voelt mijn borst? Hoe voelen mijn tenen of mijn vingers? Misschien voel je wat spanning in je rug of in je keel. Als je je dat gewaar wordt en je voelt het zonder er een oordeel over te hebben en zonder dat het hoeft te veranderen dan is er geen probleem. Er is dan alleen maar een lichaamsgevoel, meer niet.

Denken, Emoties en lichaamsgevoel

Emoties en denken lichaamsgevoel zijn aan elkaar gekoppeld. Denk maar eens aan fijn moment dat je onlangs hebt gehad en voel dan ook de emotie die dat geeft. Check nu ook eens je lichaam, waar voel je het? In je buik je borst of voel je dat het stroomt door je lichaam. Het is er in een handomdraai. Dat doen de hersenen. Ook bij negatieve gedachten ontstaat een lichaamsgevoel en emoties. Als je naar je lichaam keert, terwijl je emoties voelt die niet fijn voelt, richt je dan alleen op het lichaamsgevoel. Je blijft je weg bij het verhaal dat er bij hoort. Voel je lichaam en de emotie en meer niet, geef geen betekenis aan wat je voelt. Je blijft uit je denken. Als je dat regelmatig doet, dan zal je merken dat je weer thuis komt in je lichaam en dat je niet naar je hoofd hoeft om een oplossing te vinden. Het gevoel, de emotie en wat daarbij hoort, gaat vanzelf voorbij en door je op je lichaam te richten maak je dat een stuk makkelijker.

Ontspanning

Het lichaam voelen zonder betekenis te geven aan dat wat we voelen is de weg naar ontspanning. In ontspanning is geen probleem. Er is alleen maar rust in je lichaam én in je hoofd.

Er zijn vele manieren om in je lichaam te komen: TRE, sport, yoga, mindfulness en nog veel meer. Welke heeft jouw voorkeur en wat levert het jou op om meer in je lichaam te zijn? Wanneer begin jij er mee?

Onthoud een ding: Als je in je lichaam bent dan zit je niet in je hoofd!

Zelfreflectie en bewustzijn.

Zelfreflectie.

Om inzicht in je zelf te krijgen is zelfreflectie nodig. Zelfreflectie vraag tijd en aandacht. Wat is zelfreflectie? Dat is tijd nemen voor jezelf en echt bezig zijn met wat er speelt in je leven. Wat heeft op dit moment in positieve en negatieve zin impact op je lichaam en geest. Wat heb je nodig? Door regelmatig tijd te nemen voor jezelf ben je in staat bewuster te leven. Door zelfrelflectie heb je grote kans dat je meer zelfliefde gaat ervaren en met meer compassie naar anderen kan kijken.

Neem jij wel eens een moment voor jezelf?

Onbewust

Ik ben er van overtuigd dat we heel veel dingen in ons leven onbewust doen, dat hebben al heel vroeg in ons leven geleerd. Gelukkig maar, want we hoeven in ons leven niet overal bij stil te staan. Helaas reageren we in stressvolle situatie ook vaak onbewust en niet effectief en dat brengt ons dus niet altijd waar we willen zijn.

Bewustwording

Bewustwording  en gaat vaak via het lichaam. Het lichaam geeft aan dat er iets aan de orde is. We kunnen ‘ hoog’ in de adem zitten of een drukkend gevoel op de borst of kramp in de buik ervaren. Dat zijn vaak die eerste signalen….

Lichaamsgevoelens zijn de eerste signalen…

Denken

We kunnen ons ook bewust worden van onze denkpatronen, overtuigingen en aannames Veel gedachten die we hebben zijn niet nieuw en herhalen zich meerdere keren per dag. Positieve gedachten zijn OK, maar herken jij ook dat je wel eens heel negatief over je zelf of anderen denkt? En helpen die gedachten je? Ook van je denkpatronen kan je je bewust worden en leren wat de impact is. Je kan je eigen gedachten ook bevragen of ze wel echt waar zijn. Zo niet dan kan je beginnen met omgekeerde te denken.

Neem jij voor lief wat je denkt of kan het omgekeerde net zo waar zijn?

Gedrag

Ben jij je bewust van je gedrag. Ook in stressvolle situaties? En helpt dat gedrag je ook? Trek je je terug of heb je een kort lontje. Ga je over (jouw) grenzen heen of laat je zelf niet zien? Ook ons gedrag is voor een groot deel onbewust, we hebben geleerd hoe we ons het beste kunnen gedragen. Kijk maar eens om je heen en observeer mensen die je kent. Herken je hun gedrag, vertonen ze dat vaker? En hoe zit dat bij jezelf, wat herhaal jij telkens weer, terwijl je dat misschien helemaal niet wilt?

Herhaal jij wel eens dingen terwijl je dat eigenlijk helemaal niet wilt?

Emoties.

Alles zit aan elkaar gekoppeld in ons brein. Gedachten kunnen emoties opwekken, die op hun beurt een lichaamsgevoel geven, waaruit weer gedrag ontstaat, waardoor weer anderen emoties ontstaan. Dit alles kan je ook omkeren, alles heeft invloed op elkaar.

Alles zit aan elkaar gekoppeld in ons brein…

Hoe bewust ben jij?

Hoe bewust ben jij leef jij zoals je dat wit, kan jij zijn met de dingen die er zijn, die impact op je hebben? Of wil je dat de dingen anders gaan dan hoe ze gaan en ben je daar ontevreden of ongelukkig door?

Neem een moment tijd voor zelfreflectie

Neem tijd voor jezelf en doe aan zelfrelflectie. Leer herkennen wat er allemaal invloed op je heeft en maak bewuste keuzes waar dat mogelijk is. Aan de ander kant wees je bewust van de dingen waar je geen invloed op kan uitoefenen en leer te zijn met hoe het is zonder het te willen veranderen.

Zelfreflectie is de sleutel tot zelfliefde en compassie voor jezelf en de mensen om je heen.