Als er niets aan de hand is: het bagatelliseren van seksueel misbruik

Veel mensen die seksueel misbruik hebben meegemaakt, proberen het te bagatelliseren. “Zo erg was het niet,” zeggen ze tegen zichzelf. “Het stelde weinig voor, ik moet me niet aanstellen.” Het minimaliseren van wat er is gebeurd, voelt misschien als een manier om jezelf te beschermen, maar in werkelijkheid kan het je helingsproces belemmeren.

Waarom bagatelliseren we misbruik?

1. Bescherming tegen de pijn
   Het erkennen van seksueel misbruik brengt vaak een intense emotionele pijn met zich mee. Door te doen alsof het niets voorstelt, proberen slachtoffers zichzelf te beschermen tegen die overweldigende emoties. Het is een overlevingsmechanisme dat helpt om de pijn tijdelijk op afstand te houden.
2. Twijfel en verwarring
   Misbruik gebeurt vaak in situaties waarin de grenzen onduidelijk zijn, of waarin de dader een bekende of vertrouwenspersoon is. Hierdoor kunnen slachtoffers gaan twijfelen: “Was het wel echt misbruik?” of “Misschien bedoelde diegene het niet zo.” Deze twijfel maakt het makkelijker om het misbruik te bagatelliseren.
3. Angst voor de reacties van anderen
   Slachtoffers vrezen vaak dat hun ervaring niet serieus wordt genomen. Ze zijn bang voor reacties zoals: “Dat gebeurt toch overal?” of “Je overdrijft.” Door het zelf te minimaliseren, hopen ze deze pijnlijke confrontaties te vermijden.
4. Interne schaamte en schuldgevoel
   Seksueel misbruik kan een diepe schaamte achterlaten, alsof het slachtoffer verantwoordelijk is voor wat er is gebeurd. Deze gevoelens maken het moeilijk om de ervaring serieus te nemen en te erkennen dat het misbruik was.

De gevolgen van bagatelliseren

Het minimaliseren van seksueel misbruik kan op korte termijn verlichting geven, maar op de lange termijn leidt het vaak tot:

• Onverwerkte emoties: Woede, verdriet, en angst blijven onder de oppervlakte sudderen.
• Lage eigenwaarde: Door te doen alsof het niets was, ontken je het onrecht dat je is aangedaan, wat je eigenwaarde verder kan ondermijnen.
• Problemen in relaties: Onverwerkte ervaringen kunnen invloed hebben op je vertrouwen en grenzen in relaties.
• Lichamelijke klachten: Stress en onderdrukte emoties kunnen zich uiten in chronische pijn, vermoeidheid, of andere fysieke symptomen.

Hoe doorbreek je het patroon van bagatelliseren?

1. Sta stil bij je gevoelens
   Geef jezelf toestemming om te voelen wat je voelt, zonder oordeel. Het mag pijnlijk, verwarrend, of overweldigend zijn. Wat je hebt meegemaakt, doet ertoe.
2. Herken dat bagatelliseren een overlevingsmechanisme is
   Minimaliseren was misschien ooit nodig om door te kunnen gaan, maar het hoeft niet je permanente reactie te blijven. Erkennen wat er is gebeurd, betekent niet dat je zwak bent – het is juist een teken van kracht.
3. Praat met iemand die je vertrouwt
   Het delen van je ervaring met een veilige persoon, zoals een therapeut of een goede vriend, kan helpen om je eigen gevoelens serieus te nemen. Hoor jezelf vertellen wat er is gebeurd en merk op hoe belangrijk het is.
4. Wees mild voor jezelf
   Het doorbreken van het patroon van bagatelliseren is een proces. Misschien geloof je niet meteen dat je ervaring serieus genomen mag worden, maar blijf oefenen met compassie voor jezelf.

Je ervaring mag er zijn

Seksueel misbruik, in welke vorm dan ook, is nooit iets kleins of onbelangrijks. Het doet er niet toe hoe het eruitzag, hoe lang het duurde, of wie de dader was – jouw ervaring is echt en waardevol. Het bagatelliseren ervan ontneemt je het recht op erkenning en heling.

Het erkennen van je pijn is een daad van zelfrespect. Je verdient de ruimte om je ervaring te voelen, te benoemen, en uiteindelijk te helen.

Download hier het e-book over heling na seksueel misbruik  of doe de online training  als of er niets aan de hand is 

Lees hier mee blogs over seksueel misbruik

Als je het niet durft te noemen: omgaan met de realiteit van seksueel misbruik

Voor veel mensen die seksueel misbruik hebben meegemaakt, is het woord zelf al beladen. Het voelt alsof het uitspreken van het woord “misbruik” de ervaring te definitief maakt, alsof je daarmee het ondenkbare bevestigt. Hierdoor kiezen sommigen ervoor om het niet zo te noemen. Ze omschrijven het in vage termen, bagatelliseren wat er is gebeurd, of vermijden het onderwerp volledig.

Maar achter die stilte schuilt een diepe worsteling.

Waarom het moeilijk is om het misbruik te benoemen

1. Bagatelliseren van wat is gebeurd
   Veel slachtoffers denken: “Het was niet zo erg als bij anderen” of “Ik heb het misschien verkeerd begrepen”. Het vergelijken van ervaringen met die van anderen maakt het vaak moeilijker om te erkennen wat er is gebeurd.
2. Angst voor reacties
   Er is vaak angst dat anderen het niet zullen begrijpen, het zullen ontkennen, of – nog erger – het zullen minimaliseren. Zinnen zoals “Dat gebeurt toch overal?” of “Waarom heb je er niets van gezegd toen het gebeurde?” kunnen een diepe wond achterlaten.
3. Schaamte en schuldgevoelens
   Seksueel misbruik raakt aan een diepe kern van schaamte en schuld. Veel slachtoffers denken dat ze het zelf hebben uitgelokt, of dat ze sterker hadden moeten zijn. Dit gevoel maakt het moeilijk om de ervaring volledig te erkennen, laat staan er woorden aan te geven.
4. Beschermingsmechanisme
   Het niet benoemen van het misbruik kan ook een manier zijn om jezelf te beschermen. Als je het geen naam geeft, voelt het misschien minder echt, minder bedreigend. Maar die bescherming komt met een prijs: het vasthouden aan onuitgesproken pijn.

Wat gebeurt er als je het niet zo noemt?

Als je het misbruik niet kunt of durft te benoemen, blijft het vaak op de achtergrond aanwezig. Het kan zich uiten in vage gevoelens van onrust, zelftwijfel, of lichamelijke klachten zoals chronische stress of spanningen. Zonder erkenning blijft het moeilijk om het misbruik los te koppelen van je zelfbeeld.

Maar onthoud: de woorden die je gebruikt, hoeven niet meteen zwaar of definitief te zijn. Je kunt beginnen met wat voor jou comfortabel voelt.

Wat helpt als je het moeilijk vindt om het te benoemen?

1. Je eigen woorden vinden
   Het is niet nodig om meteen het woord “misbruik” te gebruiken. Misschien voelt het fijner om te zeggen: “Er is iets gebeurd dat niet oké was” of “Ik voel me ongemakkelijk over een ervaring uit het verleden”. Dit kan een opening zijn naar verdere verwerking.
2. Schrijf het op
   Als praten te moeilijk is, kan schrijven een uitweg bieden. Het opschrijven van je gevoelens en ervaringen helpt om meer helderheid te krijgen zonder de druk van een gesprek.
3. Steun zoeken in een veilige omgeving
   Een therapeut of lotgenotengroep kan een veilige ruimte bieden waar je in je eigen tempo kunt praten over wat er is gebeurd. Soms is het makkelijker om je verhaal te delen met mensen die vergelijkbare ervaringen hebben.
4. Weet dat je niet alleen bent
   Het niet durven benoemen is een veelvoorkomende stap in het proces van verwerking. Je bent hierin niet alleen, en er is niets mis met hoe je je voelt.

Het pad naar erkenning

Het niet durven benoemen van seksueel misbruik betekent niet dat je geen vooruitgang kunt boeken in je helingsproces. Erkenning is een reis, geen race. Of je nu begint met kleine woorden of uiteindelijk de kracht vindt om het misbruik te benoemen zoals het is, elke stap telt.

Je ervaring doet ertoe, ook als je er nog geen naam aan kunt of wilt geven. Het erkennen dat je pijn hebt, is al een moedige eerste stap.

Download hier het e-book over heling na seksueel misbruik  of doe de online training  als of er niets aan de hand is 

Lees hier mee blogs over seksueel misbruik

Het erkennen van seksueel misbruik: een innerlijke strijd

Het erkennen aan jezelf dat je seksueel misbruik hebt meegemaakt, is misschien wel één van de moeilijkste stappen in het verwerkingsproces. Het is een moment van confrontatie met een pijnlijke waarheid, vaak begraven onder lagen van schaamte, schuld, verwarring, en ontkenning.

De last van ontkenning

Veel mensen die seksueel misbruik hebben meegemaakt, proberen het in eerste instantie te verdringen. Dit is een natuurlijke overlevingsstrategie: je geest probeert je te beschermen tegen een realiteit die te pijnlijk is om te dragen. Maar die ontkenning kan je ook gevangen houden. Het negeren van wat er is gebeurd, kan leiden tot gevoelens van leegte, onverklaarbare angst, of zelfs lichamelijke klachten zoals chronische pijn of spierspanning.

Schaamte en schuld: een zware last

Seksueel misbruik gaat bijna altijd gepaard met gevoelens van schaamte en schuld. Slachtoffers vragen zich af of ze iets anders hadden kunnen doen om het te voorkomen, of ze geven zichzelf de schuld. Deze emoties kunnen zo overweldigend zijn dat ze het erkennen van het misbruik bijna onmogelijk maken.

Een ding is zeker: seksueel misbruik is nooit de schuld van het slachtoffer. De verantwoordelijkheid ligt volledig bij de dader.

De stap naar erkenning

Het moment waarop je eindelijk kunt erkennen wat er is gebeurd, voelt vaak als een tweesnijdend zwaard. Aan de ene kant is er opluchting: het onderdrukken van zo’n zware waarheid kost ontzettend veel energie. Aan de andere kant is er pijn: de rauwe realiteit onder ogen zien doet zeer.

Erkenning begint vaak klein. Misschien is er een moment van herkenning in een verhaal van iemand anders. Of misschien voel je diep van binnen dat er iets niet klopt, maar durf je het nog niet te benoemen. Dat is oké. Erkenning hoeft niet in één keer te komen; het is een proces, en het mag stap voor stap gaan.

Hulp zoeken is geen zwakte

De reis naar erkenning hoef je niet alleen te maken. Het delen van je verhaal met een vertrouwd persoon – een therapeut, een vriend, of een lotgenoot – kan een enorme opluchting zijn. In een veilige omgeving kun je langzaam leren je eigen waarheid onder ogen te zien.

Het is belangrijk om te weten dat hulp zoeken geen teken van zwakte is. Integendeel, het is een krachtig signaal van zelfzorg en zelfliefde.

Je bent niet alleen

Een van de meest krachtige inzichten tijdens dit proces is dat je niet alleen bent. Miljoenen mensen wereldwijd delen soortgelijke ervaringen. Lotgenotengroepen of online gemeenschappen kunnen een bron van steun en herkenning bieden.

Een pad naar heling

Erkenning is de eerste stap op een lang en vaak hobbelig pad naar heling. Maar het is ook een stap die de deur opent naar meer zelfcompassie, innerlijke rust en uiteindelijk een leven waarin het misbruik niet langer je hele wereld bepaalt.

Voor jou, die dit leest en misschien worstelt met erkenning: je bent dapperer dan je denkt. Het is oké om het moeilijk te hebben. Je verdient steun, begrip, en tijd om te helen.

Download hier het e-book over heling na seksueel misbruik  of doe de online training  als of er niets aan de hand is 

Lees hier mee blogs over seksueel misbruik

Hier zijn vijf redenen waarom TRE (Tension & Trauma Releasing Exercises) goed voor je is:

1. Stressvermindering: TRE helpt bij het ontladen van opgebouwde spanning en stress in je lichaam. Door specifieke oefeningen te doen, kun je je lichaam helpen om diepgewortelde stress los te laten, wat leidt tot een gevoel van verlichting en ontspanning.
2. Verbeterde slaap: Veel mensen die TRE beoefenen, melden dat ze beter slapen. Dit komt omdat het verminderen van stress en spanning in je lichaam helpt om je zenuwstelsel te kalmeren, waardoor je gemakkelijker in slaap valt en dieper slaapt.
3. Minder fysieke pijn: Chronische spanning kan leiden tot fysieke pijn, zoals hoofdpijn, rugpijn en spierpijn. TRE helpt deze spanningen los te laten, wat kan bijdragen aan het verminderen van pijn en het verbeteren van je algehele lichamelijke welzijn.
4. Emotionele veerkracht: Door regelmatig TRE te doen, kun je beter omgaan met stressvolle situaties en emotionele uitdagingen. Het helpt je om je emoties beter te reguleren en veerkrachtiger te worden in het dagelijks leven.
5. Verbeterde focus en helderheid: Het verminderen van stress en spanning kan ook leiden tot een verbeterde mentale focus en helderheid. TRE helpt je om je gedachten te ordenen en je beter te concentreren, wat je productiviteit en algehele mentale gezondheid ten goede komt.

Het beoefenen van TRE biedt dus tal van voordelen voor zowel je fysieke als mentale gezondheid, en het kan een waardevolle aanvulling zijn op je dagelijkse routine om stress en spanning effectief te beheren.

De Helende Reis van een Innerlijk Kind Retraite: Ontdekken, Helen en Groeien

Stel je voor dat je een reis maakt naar de diepste lagen van jezelf, waar verborgen emoties en herinneringen liggen begraven.

Dit is de essentie van een innerlijk kind retraite, een transformerende ervaring die je de kans biedt om de kwetsbare delen van jezelf te ontdekken, te helen en te laten groeien.

Een Innerlijk Kind Retraite: Wat Houdt Het In?

Een innerlijk kind retraite is een zorgvuldig ontworpen programma waarin je als deelnemer de gelegenheid krijgt om  je te verbinden met jouw innerlijke kind. Het deel van jouwzelf dat emoties, trauma’s en herinneringen vanuit jouw jeugd draagt en ervaart. Tijdens deze retraite worden verschillende (therapeutische) modellen en oefeningenngebruikt, zoals mindfulness, visualisatie, familieopstellingen, innerlijk kind werk, lichaamswerk en creatieve expressie,  ademwerk en TREom diepe emotionele heling te bevorderen.

De Reis naar Binnen: Ontdekking en Bewustwording

De reis begint met het verkennen van je innerlijke wereld. Door middel van geleide meditaties en reflectieve oefeningen word je aangemoedigd om contact te maken met je innerlijke kind en de emoties en herinneringen die daar verborgen liggen. Dit proces van ontdekking kan confronterend zijn, maar het opent ook de deur naar diepgaande zelfinzicht en bewustwording en liefde.

Heling van Oude Wonden: Het Loslaten van Bagage

Naarmate de retraite vordert, word je begeleid bij het verkennen en helen van oude wonden en trauma’s die jouw innerlijke kind hebben gekwetst. Door middel van therapeutische gesprekken, oefeningen en creatieve expressie word je aangemoedigd om oude pijn aan te kijken en los te laten en je zelf te vergeven voor wat er in het verleden is gebeurd. Dit proces van heling is vaak emotioneel intens, maar ook ongelooflijk bevrijdend.

Empowerment en Groei: Naar een Stralender Zelf

Als de retraite tot een einde komt, ervaar je een gevoel van empowerment en groei. Je hebt de kwetsbaarheid van jouw innerlijke kind omarmd en je komt er sterker uit. Met een hernieuwd gevoel van zelfliefde en acceptatie sta je klaar om jouw leven te leiden vanuit een plek van heelheid en authenticiteit.

Na de retraite

Na de retraite is het essentieel om zelfzorgpraktijken te blijven beoefenen om de heling voort te zetten. Dit kan onder meer het beoefenen van mindfulness, het bijwonen van therapie of ondersteuningsgroepen, en het koesteren van creatieve expressie omvatten. Door jezelf liefdevol te blijven ondersteunen, kan je de vruchten blijven plukken van jouw innerlijke kind retraite en jouw reis naar heling en groei voortzetten.

Een Nieuw Begin: Het Vervolg van de Reis

Een innerlijk kind retraite kan het begin markeren van het begin van een nieuw hoofdstuk in jouw leven. Met een dieper begrip van jezelf en een hernieuwd gevoel van zelfliefde en acceptatie, ben je klaar om jouw leven met meer veerkracht en authenticiteit te omarmen. De reis naar heling en groei is een continu proces en met jouw innerlijke kind aan jouw zijde, zijn de mogelijkheden eindeloos.

5 Effectieve Manieren om Je Innerlijke Criticus te Ontmaskeren

Heb je ooit gemerkt dat er een kritische stem in je hoofd is die je vertelt dat je niet goed genoeg bent? Dit is je innerlijke criticus en hij kan behoorlijk hardnekkig zijn. Gelukkig zijn er manieren om deze criticus te ontmaskeren en je zelfbeeld te versterken. Hier zijn vijf effectieve strategieën om dit te doen:

1. Bewustwording: De Eerste Stap naar Verandering

Voordat je je innerlijke criticus kunt aanpakken, moet je je bewust worden van zijn aanwezigheid. Neem de tijd om je gedachten te observeren en merk op wanneer je jezelf bekritiseert. Schrijf deze gedachten op om ze concreet te maken en een beter begrip te krijgen van hoe je innerlijke criticus opereert.

2. Identificeer de Oorsprong van de Kritiek

Vaak komt de kritiek van onze innerlijke criticus voort uit berichten die we in het verleden hebben ontvangen van ouders, leraren, of andere invloedrijke mensen in ons leven. Probeer de bron van deze kritiek te identificeren. Door te begrijpen waarom je deze gedachten hebt, kun je beginnen met het loslaten ervan.

3. Weerleg de Kritiek met Bewijs

De volgende keer dat je jezelf betrapt op negatieve zelfpraat, daag je de kritiek uit. Vraag jezelf af of deze gedachten echt waar zijn. Besef dat deze gedachten jou misschien hebben gehoplen om niet te falen of afgewezen te worden. En onderzoek of je dat nu nog nodig hebt. Zoek naar bewijs dat de kritiek niet klopt. Misschien heb je in het verleden succesvolle prestaties behaald die de negatieve overtuigingen tegenspreken. Door deze gedachten te weerleggen, kun je je zelfvertrouwen vergroten.

4. Omarm Imperfectie als Onderdeel van Groei

Niemand is perfect en fouten maken is een natuurlijk onderdeel van het leven. Sta jezelf toe om fouten te maken en zie ze als leermomenten. In plaats van jezelf te bekritiseren voor je tekortkomingen, omarm ze als kansen om te groeien en te verbeteren.

5. Cultiveer Zelfcompassie

Wees liefdevol en geduldig met jezelf, vooral wanneer je het moeilijk hebt. Behandel jezelf met dezelfde vriendelijkheid en begrip die je aan een goede vriend zou tonen. Zelfcompassie helpt je om negatieve gedachten te vervangen door een meer accepterende en ondersteunende innerlijke dialoog.

Het ontmaskeren van je innerlijke criticus is geen gemakkelijke taak, maar het is een belangrijke stap naar zelfacceptatie en persoonlijke groei. Door bewust te worden van je gedachten, de oorsprong van je kritiek te identificeren, deze kritiek uit te dagen, imperfectie te omarmen en zelfcompassie te cultiveren, kun je je zelfbeeld versterken en een meer liefdevolle relatie met jezelf ontwikkelen.

Kijk hier ook het leuke filmpje van alfred & shadow over zelfkritiek 

De innerlijke criticus

Soms voel je geen liefde voor jezelf en kan je je niet voorstellen dat er mensen zijn die van je houden. Jouw interne criticus is dan aan het woord.

Een oude stem

Het is een heel oude stem in ons, die al vroeg in ons leven is ontstaan als antwoord op afwijzingen die we hebben gevoeld of gekregen.
In heb hier en nu heeft die persoon uit onze jeugd nog steeds invloed op ons. Een deel van ons heeft zich er mee geïdentificeerd. We zijn gaan geloven dat het waar is en we passen het nu toe op ons zelf.

Het onschuldige kind

Iedere keer als ik een klein kind zie, besef ik me weer dat het kind onschuldig is. Misschien kan het kind wel bang zijn of onmachtig om iets te doen en wordt dan boos of reageert het zijn angst of frustratie af op een manier die voor een ouder niet acceptabel is. Het kind heeft waarschijnlijk geen andere manier en is zich nog niet bewust van wat hij of zij doet om zichzelf veilig of geliefd te voelen. Als er op dit gedrag een afwijzing volgt die, iedere keer als het kind dit gedrag vertoont, herhaald wordt, zal het kind deze stem na verloop van tijd verinnerlijken. Het wordt zijn eigen innerlijke criticus.

Therapie

In therapie kan je werken met deze vroeg ontstane interne criticus. In het hier en nu kan je getriggerd worden door dingen die lijken op wat je vroeger hebt mee gemaakt. Als je niet hebt geleerd er anders mee om te gaan, zal je vaak het zelfde voelen en het zelfde reageren als toen.  En dan geldt ook voor jouw innerlijke criticus. Gelukkig kan je nu bewust worden van de dingen die je voelt en de reactie die je daarop hebt.
Je kunt voor die innerlijke delen zorgen als ze zich aandienen. Makkelijk is het niet, maar als jouw innerlijk delen door jou gezien en geliefd worden dan kan zelfliefde ontstaan.

Waarom wachten slachtoffers van seksueel misbruik zo lang om er over te praten?

Waarom zo lang wachten?

Er zijn heel veel verschillende redenen waarom slachtoffers van seksueel misbruik vaak jaren wachten om er over te praten of om hulp te zoeken (gemiddeld 10-12 jaar). En dat terwijl ze vaak een geheim met zich mee dragen van iets dat in hun kinderjaren is gebeurd en heel veel impact heeft op hun (dagelijks) leven.

Juist omdat het zo lang geleden en zij er niet over (kunnen) praten, leidt dit vaak tot klachten.  Sinds MeToo is er wel meer bekend over hoe vaak misbruik voorkomt en wat de mogelijke impact is – al is hier nog steeds veel te weinig over bekend- er is veel minder bekend over hoe ingewikkeld, pijnlijk en lang het herstel is van de schade die  seksueel misbruik aanricht. Maar  waarom wachten slachtoffers dan zo lang om er over te praten of hulp te zoeken.

Individueel  proces, draait om veiligheid

Het is belangrijk om te begrijpen dat het proces van het helen van seksueel misbruik en het zoeken naar therapie voor ieder individu anders is. Het kan tijd kosten voordat slachtoffers zich veilig genoeg voelen om hulp te zoeken en te beginnen met hun herstel. Het is voor slachtoffers van cruciaal belang om begrip te krijgen voor hun unieke reis naar herstel. Veiligheid staat voorop. Als je misbruik hebt meegemaakt en er is over jouw grens heen gegaan, hoe kan je jezelf en anderen nog vertrouwen?

Redenen om te wachten

Wat zijn de belangrijkste redenen. Hieronder een aantal redenen om te wachten met praten.

1. Schaamte en schuldgevoel: Slachtoffers van seksueel misbruik kunnen zich diep schamen en schuldig voelen over wat er is gebeurd, zelfs als ze begrijpen dat het niet hun schuld is. Dit schaamtegevoel kan hen ervan weerhouden om hulp te zoeken, omdat ze bang zijn voor veroordeling of stigmatisering.
2. Angst voor confrontatie: Het onder ogen zien van het trauma van seksueel misbruik kan zeer beangstigend zijn. Slachtoffers kunnen bang zijn om herinneringen en emoties op te rakelen die ze lange tijd hebben weggestopt.
3. Ontkenning of bagatelliseren: Sommige slachtoffers van seksueel misbruik kunnen zichzelf ervan overtuigen dat het niet zo erg was, dat ze het verdienden, of dat het gewoon “normaal” was. Deze ontkenning kan hen ervan weerhouden om professionele hulp te zoeken.
4. Vertrouwenskwesties: Het kan moeilijk zijn voor slachtoffers om anderen te vertrouwen, zelfs hulpverleners. Dit wantrouwen kan voortkomen uit ervaringen van verraad of omdat ze bang zijn dat niemand hen zal geloven.
5. Gebrek aan bewustzijn: Sommige slachtoffers zijn zich mogelijk niet volledig bewust van de impact van het misbruik op hun leven. Ze kunnen de symptomen van trauma niet altijd koppelen aan het misbruik en beseffen pas later dat ze hulp nodig hebben.
6. De dader leeft nog (in hun omgeving): aangezien de dader meestal een bekende is van slachtoffer, kan het voor een slachtoffer heel angstig zijn om er over te praten. Niet geloofd worden (‘zoiets zou hij of zij nooit doen’), angst dat de familie uit elkaar zal vallen of dat de familie kiest voor de dader.
7. Geïsoleerd leven: Geen vrienden of mensen in de omgeving die veilig genoeg zijn om in vertrouwen te nemen

Dit zijn er nog maar een paar redenen. Er zijn er nog veel meer en allemaal zijn ze legitiem.

Tips voor mensen die willen praten of hulp willen, maar de stap nog niet durven zetten.

Het proces van praten over of in therapie gaan na seksueel misbruik is zeer persoonlijk. De juiste stappen kiezen en zetten kan voor iedereen variëren en elke stap kan weer angst oproepen. Hier zijn enkele tips kunnen helpen bij het nemen van de beslissing om te  gaan praten of in therapie te gaan.

1. Erkenning en acceptatie: Het is belangrijk om het misbruik te zelf te erkennen en te accepteren als een traumatische ervaring. Dit kan de eerste stap zijn naar het zoeken van hulp.
2. Zelfzorg: Zorg goed voor jezelf, zowel fysiek als emotioneel. Dit kan onder meer het vermijden van situaties of mensen die je van streek maken, het nemen van rust, en het onderzoeken wat je van streek maken en leren omgaan met triggers, stress en angst.
3. Motivatie: Het hebben van de motivatie om te herstellen en je welzijn te verbeteren is cruciaal. Dit kan worden aangewakkerd door het verlangen naar verandering en het verminderen van de negatieve effecten van het misbruik op je leven.
4. Bereidheid en moed om te praten: als je met vrienden of familie wil gaan praten of je wil in therapie, zul je waarschijnlijk moeten praten over je ervaringen en emoties rond het misbruik. Het is belangrijk om open te staan voor deze gesprekken, ook al kunnen ze moeilijk zijn.
5. Geduld: Herstel van seksueel misbruik kan lang duren en gaat vaak gepaard met ups en downs. Het is belangrijk om geduldig te zijn met jezelf en jezelf de tijd te gunnen om te genezen. Wees lief voor jezelf
6. Zelfhulpbronnen: Er zijn zelfhulpboeken, websites en online ondersteuningsgroepen. lotgenotengroepen beschikbaar die specifiek gericht zijn op overlevers van seksueel misbruik. Deze kunnen een eerste stap zijn naar professionele therapie.
7. Volg een anoniem online programma of training waar je kan onderzoeken wat de impact is van jouw negatief seksuele ervaringen en wat je er voor nodig hebt om de stap naar hulp echt te zetten.

Als jij bovenstaande herkent en je durft nog niet over jouw ervaringen te praten, maar je voelt wel dat je er niet mee wil (of moet) doe dan de online training:  Alsof er niets aan de hand is, naar meer erkenning, begrip voor jezelf en zelfliefde na seksueel misbruik

Geschreven door Maartje van Driel, Integratief therapeut, In een ander Licht

5 manieren om aan jezelf te werken terwijl je op de wachtlijst staat voor therapie of je wil onderzoeken wat therapie voor je kan betekenen.

Je hebt al besloten dat je in therapie wil of je denkt eraan in therapie te willen gaan. In het eerste geval kan het zijn dat je een therapeut zoekt en de moed hebt om te bellen of mailen om er vervolgens achter te komen dat de praktijk vol is en er een wachtlijst is.

De moed zakt je dan misschien weer in de schoenen, want als je eenmaal bedacht hebt dat je therapie wil dat wil je dat waarschijnlijk meteen. Misschien bestaat de kans dat je het maar weer laat zitten, want veel therapeuten hebben geen ruimte of je had juist deze uitgekozen omdat hij of zij zo goed bij jou likt te passen.

In het geval dat wil je onderzoeken wat therapie voor je kan betekenen en welke therapie of therapeut je nodig hebt is het misschien ook niet makkelijk te beslissen wie en wat het beste bij je past. Hoe doe je dat en hoe weet je wat bij je past.

5 manieren om aan jezelf te werken terwijl je op de wachtlijst staat of op onderzoeken ben welke therapie bij je past.

1. Zelfhulp boeken/ YouTube filmpjes/ podcasts Voor iedere klacht is er wel een iets te vinden waar je je zelf in kan herkennen en waar je informatie uit kan halen waarmee je jezelf al beter kan leren begrijpen.

2. POH GGZ, bij een huisartsenpost is altijd een POH GGZ te vinden. Dit is laagdrempelige hulp voor jouw problemen. Heel vaak is dit heel fijn om door je eerste periode heen te komen en als de POH GGZ niet verder kan helpen, kunnen zij jou doorverwijzen.

3. Luisterlijnen. Dit zijn geen therapie lijnen, maar kunnen zeker tot grote steun als je het even niet ziet zitten en je hebt niemand om mee te praten of als je niemand wil belasten. Ier zitten goed getrainde mensen die even met je meelopen als je vastloopt. Bovendien zijn ze dag en nacht beschikbaar.

4. Lotgenoten en zelfhulpgroepen. Er zijn veel lotgenoten groepen en zelfhulpgroepen waar je bij kan aansluiten om samen te werken aan de thema’s die spelen in je leven. Denk aan alcoholisme, seksueel misbruik, verwerken van scheiding, depressie en nog veel meer.

5. Pre- therapieprogramma. Dit is iets nieuws wat ik onlangs ontwikkeld heb en een heel goede manier om te onderzoeken wat er speelt en wat je thema’s zijn en hoe je eraan kan werken. In een aantal avonden in een besloten groep(je) kijk je op een interactieve, lichaamsgerichte manier naar de dingen waar je tegen aan loopt.

5 manieren om je zelfliefde te vergroten

Wat is zelfliefde?

Zelfliefde is het waarderen van jezelf. Hierdoor doe je dingen die zorgen voor fysieke, geestelijke en spirituele groei. Eigenliefde is dynamisch, het groeit door wat je in je leven voelt, doet en denkt. Wanneer je ook je minder goede kanten kunt accepteren en met compassie naar jezelf kunt kijken, voel je je blijer en vergroot je je zelfliefde.

Het mooie van zelfliefde is als je het inzet om jezelf te ontwikkelen, je ook meer zelfliefde krijgt. Dus het middel is ook het resultaat.

Hoe kan je zelfliefde vergroten? Lees hier de 5 manieren om je zelfliefde te vergroten.

1. Accepteer jezelf zoals je bent.

Je hebt een zonnige kant en een schaduw kant. Niets is fout. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat sommige dingen niet fijn zijn of dat je ze anders zou willen. Eerst komt acceptatie en dan kan je gaan kijken wat je er mee kan. Ons grootste probleem is dat we iets hebben en we willen hebben (bijvoorbeeld angst). Vervolgens gaan we er tegen in gevecht. Dat gevecht is niet te winnen voordat je eerst geaccepteerd hebt dat het er is. Je zou het kunnen vergelijken met een wond die zichtbaar is. Deze moet je accepteren, en er vervolgens voor zorgen, dan wordt de wond kleiner, de pijn minder en geneest hij. Zo is het ook met een emotionele of psychische ‘wond’. Het is er en je kan er niet omheen. Het enige verschil is dat je het niet kan zien. Accepteer dat het er is en ga het verzorgen met liefde en aandacht. Als je dat doet, vergroot je je zelfliefde.

2. Ontmantel je kritische ik.

Let eens op hoe vaak je kritische bent op jezelf. Hoe vaak hoor je jezelf zeggen ‘ik doe het niet goed, dat mag niet’ of voel je je schuldig om wat je ‘verkeerd’ hebt gedaan. Ga ervan uit dat je in het hier en nu doet wat je kan. Wees lief tegen jezelf als het niet zo gelopen is als je dacht, wijs jezelf niet af, dat maakt het alleen maar erger. Terugkijken en kritisch zijn helpt niet. Dat wil niet zeggen dat je jezelf niet kan verbeteren, maar doe het dan met zachtheid en liefde, dan vergroot je je je zelfliefde.

3. Zorg goed voor jezelf.

Eet goed, beweeg genoeg, slaap voldoende. Je lichaam heeft ook liefde nodig. Lichaam en geest werken samen. Als je goed voor je lichaam zorgt word je ook blijer en word je zelfliefde vergroot.

4. Doe de dingen waar je blij van wordt.

Heb je wel eens het idee dat je dingen doet die je niet wil, het is gewoonte of je denkt dat je het moet of je voldoet aan verwachtingen van je zelf of de ander. Doe dingen waar je blij van wordt. Wandelen, fietsen, schilderen, dansen, puzzelen, zeilen, schaatsten, breien, sporten……. Misschien moet je soms over een drempel om het te doen, maar een ding is zeker er ontstaat meer (zelf) liefde als je doet wat je wil.

5. Reflecteer over de dingen die je weghouden bij de liefde.

Wat zijn jouw oude patronen en valkuilen, wat houdt jou af van jouw pad? Je werk, je relatie(s), of zijn het jou denkpatronen? Het is nodig om regelmatig te reflecteren over wat maakt dat je wel of geen liefde voelt. Als je weet wat het is kan je het aanpakken, als je blijft doen wat je altijd al deed, houd je ook hetzelfde resultaat. Door te reflecteren vergroot je je zelfliefde.

Houden van jezelf is het mooiste cadeau dat je je zelf en je omgeving kan geven. Misschien de moeite waard. Aan wie ga jij dat cadeau geven?

Geschreven door Maartje van Driel, www.ineenanderlicht.nl