Als je het niet durft te noemen: omgaan met de realiteit van seksueel misbruik
Voor veel mensen die seksueel misbruik hebben meegemaakt, is het woord zelf al beladen. Het voelt alsof het uitspreken van het woord “misbruik” de ervaring te definitief maakt, alsof je daarmee het ondenkbare bevestigt. Hierdoor kiezen sommigen ervoor om het niet zo te noemen. Ze omschrijven het in vage termen, bagatelliseren wat er is gebeurd, of vermijden het onderwerp volledig.
Maar achter die stilte schuilt een diepe worsteling.
Waarom het moeilijk is om het misbruik te benoemen
- Bagatelliseren van wat is gebeurd
Veel slachtoffers denken: “Het was niet zo erg als bij anderen” of “Ik heb het misschien verkeerd begrepen”. Het vergelijken van ervaringen met die van anderen maakt het vaak moeilijker om te erkennen wat er is gebeurd. - Angst voor reacties
Er is vaak angst dat anderen het niet zullen begrijpen, het zullen ontkennen, of – nog erger – het zullen minimaliseren. Zinnen zoals “Dat gebeurt toch overal?” of “Waarom heb je er niets van gezegd toen het gebeurde?” kunnen een diepe wond achterlaten. - Schaamte en schuldgevoelens
Seksueel misbruik raakt aan een diepe kern van schaamte en schuld. Veel slachtoffers denken dat ze het zelf hebben uitgelokt, of dat ze sterker hadden moeten zijn. Dit gevoel maakt het moeilijk om de ervaring volledig te erkennen, laat staan er woorden aan te geven. - Beschermingsmechanisme
Het niet benoemen van het misbruik kan ook een manier zijn om jezelf te beschermen. Als je het geen naam geeft, voelt het misschien minder echt, minder bedreigend. Maar die bescherming komt met een prijs: het vasthouden aan onuitgesproken pijn.
Wat gebeurt er als je het niet zo noemt?
Als je het misbruik niet kunt of durft te benoemen, blijft het vaak op de achtergrond aanwezig. Het kan zich uiten in vage gevoelens van onrust, zelftwijfel, of lichamelijke klachten zoals chronische stress of spanningen. Zonder erkenning blijft het moeilijk om het misbruik los te koppelen van je zelfbeeld.
Maar onthoud: de woorden die je gebruikt, hoeven niet meteen zwaar of definitief te zijn. Je kunt beginnen met wat voor jou comfortabel voelt.
Wat helpt als je het moeilijk vindt om het te benoemen?
- Je eigen woorden vinden
Het is niet nodig om meteen het woord “misbruik” te gebruiken. Misschien voelt het fijner om te zeggen: “Er is iets gebeurd dat niet oké was” of “Ik voel me ongemakkelijk over een ervaring uit het verleden”. Dit kan een opening zijn naar verdere verwerking. - Schrijf het op
Als praten te moeilijk is, kan schrijven een uitweg bieden. Het opschrijven van je gevoelens en ervaringen helpt om meer helderheid te krijgen zonder de druk van een gesprek. - Steun zoeken in een veilige omgeving
Een therapeut of lotgenotengroep kan een veilige ruimte bieden waar je in je eigen tempo kunt praten over wat er is gebeurd. Soms is het makkelijker om je verhaal te delen met mensen die vergelijkbare ervaringen hebben. - Weet dat je niet alleen bent
Het niet durven benoemen is een veelvoorkomende stap in het proces van verwerking. Je bent hierin niet alleen, en er is niets mis met hoe je je voelt.
Het pad naar erkenning
Het niet durven benoemen van seksueel misbruik betekent niet dat je geen vooruitgang kunt boeken in je helingsproces. Erkenning is een reis, geen race. Of je nu begint met kleine woorden of uiteindelijk de kracht vindt om het misbruik te benoemen zoals het is, elke stap telt.
Je ervaring doet ertoe, ook als je er nog geen naam aan kunt of wilt geven. Het erkennen dat je pijn hebt, is al een moedige eerste stap.
Download hier het e-book over heling na seksueel misbruik of doe de online training als of er niets aan de hand is
Lees hier mee blogs over seksueel misbruik
Geef een reactie