Zelfliefde is de sleutel voor innerlijk vrijheid

Niet gelukkig van geworden

Ik heb dat heel lang volgehouden, maar gelukkig ben ik er niet van geworden. Ik heb ontdekt dat, als ik meer van mij zelf ga houden, ik ook meer van anderen kan houden. Hoe meer ik mijzelf begrijp, des te meer ik ook anderen kan begrijpen. Hoe meer ik kan zien wat mij weerhoudt om in liefde te leven, des te meer kan ik dat van een ander zien.

Innerlijke vrijheid

Het was (en is nog steeds) een hele weg om daar te komen. Maar nu weet ik dat (zelf)liefde de sleutel is voor innerlijke vrijheid. En daar houd ik me het liefst zo veel mogelijk mee bezig.

Oude patronen
In mijn ogen is het belangrijk dat je jezelf ontdoet van alle belemmeringen die jou tegenhouden om van jezelf te houden. We hebben al vroeg geleerd om ons aan te passen, om niet te mogen zijn wie we in wezen zijn (liefdevolle wezens). Met patronen die we al jong hebben aangeleerd, verwijderen we van ons zelf, zodat we niet gekwetst kunnen worden. Niets is minder waar. Hoe minder verbinding je hebt met je zelf, des te meer kan je worden gekwetst Als je deze lagen afpelt en de angst en de pijn toelaat die je als kind niet hebt mogen of kunnen voelen, kom je weer bij jezelf uit. Daar waar je weer vrij bent en kan ‘spelen’ en kan doen wat jij wil, zonder afwijzing van jezelf. Daar is de (zelf)liefde.

Hoe doe je dat?
Je moet er wel wat voor doen, namelijk onderzoeken welke patronen (gedachten, emoties en gedrag)  jij hebt aangeleerd die je in het hier en nu nog toepast bij dingen die lijken op hoe het vroeger was. Ik noem dat het innerlijk kind. Als je het innerlijk kind liefde geeft dan voelt het zich gezien en begrepen.

Zelfliefde is de sleutel om daar te komen en het is ook het resultaat!