Monthly archive for november 2020

Wat is een (trauma) trigger?

Een trauma trigger is een situatie die de herinnering aan een eerdere traumatische ervaring oproept. De situatie zelf hoeft niet angstaanjagend of traumatisch te zijn. Het doet soms alleen indirect of oppervlakkig denken aan een eerder traumatisch incident.

Trauma-triggers zijn een goed onderzocht fenomeen. Het woord ‘getriggerd’ kan mensen echter ongemakkelijk maken. Voor sommigen is het zeggen dat een persoon ‘getriggerd’ wordt een verkorte manier om te zeggen dat ze zwak, dramatisch en veel te gevoelig zijn. Dit kan gevolgen hebben voor mensen die lijden aan posttraumatische stress en trauma gerelateerde aandoeningen. Daarom is het belangrijk om een ​​goed begrip van deze term te ontwikkelen voor degenen die herstellen van een trauma

Wat is een “trigger”?

Laten we eerst zeggen dat een trigger niet negatief is.  Een trigger verwijst simpelweg naar iets dat een reactie in het lichaam activeert. Triggers zijn meestal sensorisch van aard Dat betekent dat ze kunnen bestaan ​​uit verschillende dingen die je ziet, geluiden, sensaties, texturen en zelfs geuren. In veel gevallen fungeren triggers als een signaal naar het lichaam dat er dreiging of gevaar in de buurt is. Omdat we gedurende ons hele leven vergelijkbare gevaar tegenkomen, zijn onze hersenen bedreven in het leggen van associaties tussen gerelateerde vormen van dreiging. Het is een effectief systeem dat alle mensen hebben om te overleven.

Een voorbeeld

Hier is een een voorbeeld over hoe een (trauma) trigger ontstaat.

Stel je bijvoorbeeld een kind voor dat aan de staart van een kat trekt en in ruil daarvoor een kras op de arm krijgt. Dit kan een verontrustende gebeurtenis zijn voor een kind (en niet te vergeten, voor een kat!). Vanuit deze situatie kunnen we een paar dingen aannemen. Ten eerste zal de aanblik van de kat in de toekomst waarschijnlijk tot voorzichtigheid leiden. Het kind heeft onbewust verband gelegd tussen de aanwezigheid van de kat (met name de staart van de kat) en het potentieel voor gevaar. Als het later dezelfde kat zal aaien, kan het kind lichte fysieke spanning ervaren als ze de staart naderen. Dat is een onbewuste herinnering om terughoudend te zijn. Het kind kan deze informatie ook generaliseren. Als gevolg hiervan zal het  zeer waarschijnlijk vermijden om aan de staarten van verschillende katten en zelfs andere soortgelijke zoogdieren, zoals honden, te trekken.

(Toekomstige) pijn voorkomen

Om toekomstige pijn te voorkomen, is het essentieel dat de hersenen van het kind in staat is daarvoor verbindingen te maken. Het is essentieel dat het kind in staat is om automatisch te reageren, in plaats van kostbare tijd te verspillen aan het denken “onthoud wat er met de kat is gebeurd” elke keer dat ze een dier met een staart tegenkomen. We hebben ons lichaam nodig om zonder bewuste gedachte te reageren. Daardoor kunnen we snel een bedreiging vermijden of ermee kunnen omgaan. Triggers – de sensorische informatie die we associëren met gevaar – dient  als herinnering aan ons zenuwstelsel aan wat eerder als bedreigend werd opgeslagen.

Wat betekent het als iemand wordt “getriggerd”?

Het probleem met ons vermogen om instinctief informatie over bedreigingen te krijgen, is dat het soms moeilijk kan zijn om te weten of het veilig is. Dit wordt vooral een uitdaging voor personen met een voorgeschiedenis van trauma. Bij een trauma kan het dreigingssysteem dat nuttig is om te overleven, in de war raken raken. Dit is meestal een gevolg van de manier waarop emotionele informatie wordt verwerkt op het moment van de traumatische gebeurtenis (sen). Te midden van heftige gebeurtenissen kunnen we in specifieke toestand terecht komen namelijk: vechten, vluchten of bevriezen.

Bij vechten vluchten ervaren we:

• Snelle hartslag
• Snellere ademhaling
• Paniekerig voelen
• Bloedstroom naar het hart en de spieren
• Huidtemperatuur daalt

Bij bevriezen ervaren we:

• Doof gevoel
• Tintelingen in de ledematen
• Bloeddruk daalt
• Moeite met spreken
• Flauw voelen

Het lichaam reageert zelf

Voor personen die eenmalige of herhaalde traumatische gebeurtenissen meemaken, kunnen deze reacties geconditioneerd raken in het zenuwstelsel. Dit betekent dat het lichaam, zelfs op momenten van objectieve veiligheid, nog steeds op een trigger kan reageren alsof het in gevaar is. Iemand die bijvoorbeeld een auto-ongeluk heeft gehad, kan gevoelens van paniek en een plotselinge verhoging van de hartslag ervaren wanneer hij achter het stuur van een voertuig kruipt.

Onbewuste triggers

Andere triggers kunnen echter minder duidelijk zijn. Dissociatie (d.w.z. ontkoppeling van iemands gedachten, gevoelens en/of herinneringen) is een veel voorkomende automatische reactie is bij trauma’s. Een persoon is zich er misschien niet eens van bewust zijn dat zijn hersenen iets als triggers hebben opgeslagen. Sommige overlevenden van aanranding hebben misschien geen specifieke herinneringen aan de aanranding. Zij kunnen zich overweldigend gealarmeerd of verdoofd voelen als ze scènes bekijken in films waarin seksueel misbruik voorkomt.

Medeleven

Het is misschien moeilijk te begrijpen dat iemand ondanks dat hij technisch veilig is, zo’n sterke fysieke reactie kan hebben. Om deze reden is het belangrijk om te onthouden dat uw ervaring niet universeel is. Wat iemand anders kan triggeren, gezien hun geschiedenis, kan voor u volledig neutraal zijn. Maar dat betekent niet dat ze “dramatisch” zijn of dat ze gewoon “overdreven reageren”. In feite kunnen dit soort labels het voor overlevenden van een trauma het vaak moeilijker maken om hulp en ondersteuning te zoeken. Stel je voor hoe beangstigend het zou zijn om in een staat van paniek en gevoelloosheid terecht te komen zonder echt te weten waarom. Stel je bovendien voor hoe pijnlijk het zou zijn als anderen om je heen je integriteit in twijfel trekken. Het concept van “getriggerd” zijn is reëel en onderzocht, en het is belangrijk om het ook als zodanig te behandelen.

Iedereen heeft triggers

We hebben allemaal momenten waarop we logischerwijs kunnen erkennen dat we niet in gevaar zijn en toch voelen we ons bezorgd of hulpeloos. Het hoort bij mens zijn. Als je moeite hebt om te begrijpen wat iemand doormaakt wanneer hij beschrijft dat hij getriggerd wordt, probeer dan na te denken over de momenten in je leven waarin je je bang en onbeheerst voelde.

Als het niet zelf lukt

Ten slotte, als je (trauma) triggers kunt identificeren die verband houden met je eigen trauma, en als je moeite hebt om ermee om te gaan, begin dan met jezelf medeleven naar jezelf. Oefen met het zeggen van ‘het is niet mijn schuld’ als je lichaam reageert op een manier die je niet begrijpt. Herken alle manieren waarop je in tegenspoed veerkrachtig bent geweest. En tot slot, weet dat er hulp is. Er zijn therapieën en behandelingen die zijn ontworpen om (trauma) triggers te herkennen en te verminderen. Je lichaam is wijs genoeg om nieuwe strategieën te leren. Getriggerd worden is niet het einde van het verhaal.

 

Bron: Lindsey Brahman

 

 

Erkennen van (pijnlijke) emoties

Het erkennen van (pijnlijke) emoties is niet gemakkelijk om te doen. Vaak willen we deze emoties (zoals angst, verdriet of frustratie) juist niet voelen.  Natuurlijk voelt angst en pijn niet fijn, maar als dat er is, heb je dat op dat moment te verdragen. Denken dat je het niet wil hebben, helpt niet om het te laten verdwijnen. Het is er gewoon, je kan er niet omheen.

‘Als je kan zijn met dat wat er is (dus ook met pijnlijke emoties) dan heb je geen probleem’

Pijn willen wegdrukken

Wil je pijn wegdrukken, dan blijft het op de achtergrond aanwezig. Zoek je afleiding, dan komt het na de afleiding weer terug. Heb je jezelf ooit geleerd om niet te voelen, door ‘in je hoofd te gaan zitten’, dan zal je merken dat het heel veel energie kost en geen oplossingen biedt.

Alle strategieën die we ooit hebben geleerd om niet te voelen, eisen op den duur hun tol. Het werkt niet. De manier om met pijnlijke emoties om te gaan is ze erkennen, er mee te zijn, ernaar te kijken en er met liefde en compassie mee om te gaan.  Dat wil niet zeggen dat je er niets aan kan doen!

‘Het probleem is meestal niet de pijn zelf, maar het feit dat we willen dat het anders is dan hoe het werkelijk is’

Vergelijk je pijn met een fysieke wond.

Stel je voor je hebt een wond en deze doet pijn. Als je de wond zou negeren en er niet voor zorgt, bestaat de kans dat hij gaat infecteren, het wordt erger. Een wond zie je en je voelt hem, je moet de pijn verdragen en je moet ervoor zorgen, zodat hij kan genezen.  Zo is het ook met emotionele pijn.

Emotionele pijn laat weten dat er iets is

Er is soms emotionele pijn, net zoals er soms blijdschap en vreugde is.  Er is altijd een fysiek gevoel gekoppeld aan de emotie: in je keel, spierspanning, hoofd of op andere plekken…. Dat is de fysiologisch reactie die bij deze emotie hoort, je kan er niets aan doen, zo reageert je lichaam op deze emotie. Op deze manier ervaren we de emotie, ook al zijn we ons daar juist vaak niet van bewust.  Het lichaam laat weten dat er iets is en vraagt je ernaar te kijken.  Emoties zijn ook gekoppeld aan gedachten. Gedachten zijn ervoor om uitleg te geven aan wat en waarom de emotie er is. Deze gedachten kan je ook onderzoeken of deze reëel is of niet.

Impact van gedachten

Als gedachten over de emoties realistisch zijn, kijk dan wat ze je willen vertellen. Ben je bang en is het onveilig voor je, dan kan je een keuze maken om weg te gaan. Is er iets ergs gebeurd en ben je daar verdrietig over, dan kan je jezelf toestaan om daarover te huilen. Je hebt deze emotie, je bent het niet. Als je er zo naar kijkt, zal je niet ‘verdrinken ’in je emotie. Je houdt zelf de regie. Je erkent echter wel dat de emotie er is. De emotie gaat dan vanzelf voorbij.

Bij irreëel gedachten voelt de emotie echt, maar de reden waarom je de emotie er is, is niet de waarheid. Een voorbeeld is als iemand iets van je vindt en je wordt dan bang dat iemand je niet aardig vindt (eigenlijk is het zo dat je zelf geloofd dat je niet aardig bent). De emotie die je voelt is echt, de reactie is oud, hij is van vroeger toen je kind was. Misschien ben je toen gaan geloven dat je niet aardig bent en misschien doet de persoon die nu tegenover je staat je denken toen. Dat is iets wat je kan onderzoeken en wat je daadwerkelijk kan veranderen, zodat deze emotie niet meer komt.

Erkenning en laten zijn wat er is en onderzoeken wat er achter de emotie schuilgaat

Het belangrijkste is de erkenning van de emoties. ‘Ik voel me bang, ik voel me verdrietig’, inclusief het lichaamsgevoel en alle gedachten die er zijn. Dat is wat er is en je kan onderzoeken wat er schuilgaat achter de emotie en of deze is gebaseerd op de waarheid.

 Emoties laten zijn voor wat ze zijn, hoe doe je dat?

Hoe kan je emoties en gevoelens laten zijn voor wat ze zijn?

• Realiseer je dat je niet je emoties bent. Jij bent veel meer dan je emoties. Je hebt emoties en dat maakt dat je ernaar kan kijken.
• Heb geen oordeel over je emoties. Dat maakt het verdragen minder zwaar
• Weet dat je het niet verandert door te denken dat je het niet wil hebben.
• Onderzoek de gedachten die je hebt over de emoties. Is het realistisch wat je denkt over de emoties? Vaak gaat er oude pijn schuil achter de emotie in het hier en nu en is .er iets geweest dat de pijn van vroeger weer getriggerd heeft.
• Hoe voelt deze emotie in je lichaam. Ga naar dat gevoel in je lichaam en blijf daarop gefocust. Je komt dan meer in het hier en nu en dan heeft de emotie minder impact.

Dit zijn zo een paar voorbeelden van hoe je emoties kan laten zijn.

Het mooie van emoties is dat ze altijd weer voorbijgaan.

Ik ben fan van Rumi, hij heeft wat ik hierboven heb uitgelegd prachtig verwoord:

 

Dit mens-zijn is een soort herberg.
Elke ochtend een nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt

die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
Behandel dan toch elke gast met eerbied.

Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede
grijns en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

 

 

5 manieren om contact te maken met je innerlijk kind.

In deze blog krijg je 5 manieren aangereikt om contact te maken met je innerlijk kind.

Innerlijk kind therapie wat is dat eigenlijk? Misschien is de term innerlijk kind een beetje verwarrend. Je kan het op verschillende manieren uitleggen, variërend van ‘het archetype van het kind’ tot ‘het kind vanbinnen’, ‘het wonderkind’ tot het ‘gewonde of gekwetste kind’.

Maar wat betekent het? En hoe helpt helen van innerlijke kind-delen’ je om positieve veranderingen in je leven aan te brengen?

Wat is het innerlijke kind?

Het innerlijke kind bestaat als het kinderlijke aspect in jouw onbewuste geest. Het weerspiegelt het kind dat we ooit waren, zowel in haar “positieve” als “negatieve” aspecten. Het wordt geactiveerd als we in het hier en nu getriggerd worden door iets wat lijkt op wat er vroeger gebeurde. Het uit zich in:

• Emoties
• Gedachten
• Gedrag
• Lichaamsgevoel

Socialisatie: de impact van onze opvoeding

Het is onvermijdelijk dat ouders, onderwijzers en de samenleving regels en normen opleggen om ons te helpen socialiseren om normaal functionerende mensen te worden. In feite is het goed dat dit gebeurt. Grenzen zijn vereist om grenzen te begrijpen en als mens te groeien.

Als kind hebben we geleerd emoties te uiten als dat mocht of te onderdrukken als we ze niet mochten voelen, om welke reden dan ook. Als we liefdevol zijn opgevoed, mag het kind er zijn en heeft het de mogelijkheid zich goed te kunnen uiten en ontwikkelen. Als onze ouders niet in staat zijn om ons te geven wat we nodig hadden, is het anders, we leren dan allerlei strategieën om emoties te onderdrukken of extreem uit te leven.  Dat doen we omdat we dan toch misschien aandacht krijgen of niet worden gestraft, afgewezen of genegeerd.

Hieronder een aantal voorbeelden van dingen die we uit onze opvoeding leren, die kunnen resulteren in gevoelens van afwijzing, zijn de volgende:

• “Je kunt maar beter niet zeggen wat je echt denkt”,
• “Probeer die promotie niet te krijgen, want je bent niet slim genoeg”,
• ” Je mag niet voelen, denken of doen”
• “Je moet eerst aan anderen denken en dan aan jezelf.”

Verbinding maken met het innerlijke kind is erop gericht bovenstaande voorbeelden onder de aandacht en in je bewustzijn te krijgen, zodat je de uitdagingen waarmee je als volwassene te maken hebt, kan begrijpen en omvormen.

Hoe herken je het innerlijk kind?

Je kan het kind herkennen, als er dingen gebeuren die je eigenlijk niet wil, maar die je toch doet of laat gebeuren. Je weet en voelt van binnen dat het niet klopt.

• Je voelt dat er iets mis met je is, in het diepste van jezelf.
• Je ervaart angst wanneer je uit je comfortzone gaat.
• Je bent een people-pleaser.
• Je hebt geen sterk identiteitsgevoel.
• Je zoekt het conflict met mensen om je heen.
• Je bent een verzamelaar van dingen, emoties, mensen. Je vindt het moeilijk om los te laten.
• Je voelt je ongeschikt als man of vrouw.
• Je bekritiseert jezelf constant vanwege je vermeende ontoereikendheid.
• Je bent meedogenloos voor jezelf, rigide en een perfectionist.
• Je vindt het moeilijk om je te binden en te vertrouwen.
• Je hebt ernstige verlatingsproblemen en je klampt je vast aan relaties, zelfs als ze giftig zijn.

Dit zijn maar een paar signalen van het innerlijk kind. Eerlijk gezegd hebben we allemaal, hoe klein of onbeduidend ook, ‘trauma’s’ uit ons verleden die moeten worden aangepakt.

Wat is innerlijk kind werk?

Contact maken met je innerlijk kind werk geeft je toegang tot de gefragmenteerde delen van jezelf, waar je de wortel van je fobieën, angsten, onzekerheden en zelf-saboterende neigingen kunt ontdekken.

Innerlijk kind werk is een psychotherapeutisch proces om belemmerende patronen om te buigen en te worden wie je bent, namelijk een prachtig vrij mens, die van zichzelf houdt en de regie in handen heeft.

In plaats van alleen de symptomen van je pijn te zoeken en het gedrag te veranderen, zal heling van innerlijke kinderen je helpen om rechtstreeks naar de kern te gaan en te onthullen waar je problemen begonnen, wat de impact is en hoe er effectief mee om te gaan. Dit gebeurt op een diepe laag in het onbewuste.

Hieronder 5 krachtige manieren om contact te maken met het innerlijke kind. Je kan leren begrijpen waarom het kind zo is gaan reageren zo als het reageert. Vervolgens kan je in het hier en nu deze patronen met liefde en zelfcompassie leren ombuigen naar constructieve patronen.

5 manieren om contact te maken met je innerlijke kind.

Bij al deze oefeningen kan je onderzoeken

– wat je voelt (welke emoties)

– welke herhalende gedachten herken je? (denkpatronen)

– wat is je neiging om te doen (gedrag)

– wat voel je in je lichaam (lichaamsgevoel)

1. Maak opnieuw verbinding met je kindertijd

Een manier om dit te doen is door “tijdreizen” terug naar je kindertijd. Je kan dit doen door een lijst te maken van dingen die je blij maakte toen je jong was (dan kom je bij het vrije kind). Breng wat tijd door met dagdromen en herbeleven van deze herinneringen alsof ze vandaag gebeuren.

Ook kan je reizen naar wat niet zo fijn was in je jeugd en kijken naar het kind dat je toen was, wat je voelde en hoe je reageerde op de onprettige dingen die gebeurden, dan kom je bij het gekwetste kind.

2. Identificeer jouw specifieke innerlijke kinderen

Kijk welke patronen zie je je ziet bij wat er vandaag in je leven gebeurt. Hier zijn een aantal voorbeelden:

• Het verlaten kind: Dit innerlijke kind komt vaak naar voren doordat het niet genoeg aandacht van ouders krijgt. Het kan relatief onschuldig zijn, zoals ouders die het te druk hebben, of het kan ernstiger zijn door misbruik of verwaarlozing.
  • Je herkent het als je je in het hier en nu niet gezien of gehoord voelt en je daar emotioneel (bang verdrietig of boos).
  • Je voel je eenzaam of verlaten, terwijl er mensen om je heen zijn en je durft geen aandacht te vragen.
• Het speelse kind: dit kind is gezond en wordt vaak verwaarloosd op volwassen leeftijd. Weet je nog dat je je speels en spontaan voelde, plezier had zonder schuldgevoel of angst? Geef dit kind de ruimte, speel en geniet.
• Het bange kind: Dit kind kreeg veel kritiek en ervaart regelmatig angst als het niet genoeg bevestiging krijgt. Je kan dit kind herkennen als je in het hier en nu vaak kritiek op jezelf geeft.

Dit zijn maar een aantal voorbeelden…. Je herkent het kind vaak als je merkt dat je telkens weer in dezelfde valkuil stapt, dan doe je iets op dezelfde manier zoals je het ooit hebt geleerd. Terwijl je weet dat het nu helemaal niet meer werkt.

3. Schrijf een brief aan je innerlijke kind

Je kan dit doen in de vorm van een verontschuldiging als je denkt dat je een leven leidt dat je eigenlijk niet wil, je doet de dingen niet zoals je je had voorgenomen of je laat je afleiden van je innerlijk kompas.  Schrijf je innerlijk kind dat het je spijt en geef haar de aandacht die ze verdient. Je kunt een eenvoudige brief schrijven waarin je uitlegt dat je een sterkere band met je innerlijke kind wilt opbouwen.

4. Schenk aandacht aan je gevoelens

Je innerlijke kind is gevoelig en kwetsbaar. Het is belangrijk om aandacht te schenken aan de angsten en onzekerheden van je innerlijke kind, evenals aan de geneugten en gevoelens van verwondering die vaak naar boven komen als je contact maakt met je innerlijke kind. Controleer de hele dag bij uzelf en vraag: “Hoe voel ik me op dit moment?”

5. Let op je innerlijke criticus

Een van de grootste uitdagingen die je tegen kan komen als je tijd doorbrengt met je innerlijke kind is dat je jezelf gaat bekritiseren, bijvoorbeeld dat het raar is om dat te doen. Je bent immers nu volwassen en je denkt dat het dwaas is om verbinding te maken met de gevoelens die je had toen je een kind was. Dit is de innerlijke criticus die spreekt. Al heeft deze kritische stem vaak wel een positieve intentie, als je werkt met het innerlijk kind is het meestal niet helpend om naar hem te luisteren.

Doe deze oefeningen regelmatig en wees lief voor het kind. Dat heeft het nodig, zo ontstaat er meer zelfliefde en word je minder kritisch op jezelf,

 

 

Maartje van Driel

Bron: Justin Brown

[bws_google_captcha]